ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝTRANSLATE

THIS PAGE

Ο Ισαάκ Μπράιτον είναι όλος επινοημένος, αλλά με τον Γιώργο Μακρή, αυτόν το μεγάλης αξίας άνθρωπο, με συνδέει μια μακρόχρονη φιλία κι εκτίμηση. Δυστυχώς, τα ναρκωτικά και η σχιζοφρένεια τον ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 3 ΠΟΙΉΜΑΤΑ ΤΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE 3 ποιήματα της Κατερίνας Γώγου. Κοίτα πως χάνονται οι δρόμοι. μες τους ανθρώπους τα περίπτερα πως κρυώνουνε. απ΄τις βρεγμένες εφημερίδες. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΡΏΜΟΣ ΦΙΛΎΡΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Ρώμος Φιλύρας - μικρή ανθολογία ποιημάτων. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Β. Οικονομόπουλος, γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας το 1888 και πέθανε στο Δρομοκαΐτειο, στις 9 Σεπτέμβρη 1942 ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2017TRANSLATE THIS PAGE πολλά ωραία ποιήματα. Ένας αυθεντικός επαναστάτης. που κράτησε ζωντανή την πιο ριζοσπαστική. πλευρά του «πάλι». Με αγάπη και θαυμασμό. Νάνος Βαλαωρίτης. Ποίημα που έγραψε κι

αφιέρωσε ο

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΔΕΙΛΙΝΌ ΣΤΗ …TRANSLATE THIS PAGE πήγα λοιπόν και πέταξα τα λεφτά στον υπόνομο – από τότε κοιμάμαι ήσυχος. () �Με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά, για το θεό, δεν βλέπετε – είναι αργά για όλα»

τρόμαξαν

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ …TRANSLATE THIS PAGE Το αγόρι Ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι όλομόναχο χορεύει με πάθος ένα ταγκό ελλειπτικό. Δεν υπάρχει Μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος καί αριθμοί ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2011TRANSLATE THIS PAGE ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους. φτωχούς, είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΓΙΆΝΝΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE Ω! Η πρώτη ιδέα έχει κιόλας αντικατασταθεί με μια άλλη πιότερο ευπρόβλεπτη, ευέλικτη, πρακτική. Ή μάλλον όχι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με υποκατάσταση. Παλεύω με ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΗΛΊΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Δεν λέει κάτι κακό ο φίλος ο Πετρόπουλος, προτιμάει το περιθώριο γιατί είναι πιο γνήσιο από την ψευτοηθική των μικροαστών και τη φασιστική κοινωνία που μας επιβάλλουν. Τέλος, οι άνθρωποι ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΝΊΚΟΣ …TRANSLATE THIS PAGE Νίκος Καββαδίας. Μια "συνέντευξη". Ο Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής της θάλασσας και των περιπλανήσεων, σε όλη του τη ζωή αρνιόταν να δώσει συνεντεύξεις. Μια φορά μόνο έδωσε συνέντευξη στο Φρέντυ ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝTRANSLATE

THIS PAGE

Ο Ισαάκ Μπράιτον είναι όλος επινοημένος, αλλά με τον Γιώργο Μακρή, αυτόν το μεγάλης αξίας άνθρωπο, με συνδέει μια μακρόχρονη φιλία κι εκτίμηση. Δυστυχώς, τα ναρκωτικά και η σχιζοφρένεια τον ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 3 ΠΟΙΉΜΑΤΑ ΤΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE 3 ποιήματα της Κατερίνας Γώγου. Κοίτα πως χάνονται οι δρόμοι. μες τους ανθρώπους τα περίπτερα πως κρυώνουνε. απ΄τις βρεγμένες εφημερίδες. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΡΏΜΟΣ ΦΙΛΎΡΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Ρώμος Φιλύρας - μικρή ανθολογία ποιημάτων. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Β. Οικονομόπουλος, γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας το 1888 και πέθανε στο Δρομοκαΐτειο, στις 9 Σεπτέμβρη 1942 ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2017TRANSLATE THIS PAGE πολλά ωραία ποιήματα. Ένας αυθεντικός επαναστάτης. που κράτησε ζωντανή την πιο ριζοσπαστική. πλευρά του «πάλι». Με αγάπη και θαυμασμό. Νάνος Βαλαωρίτης. Ποίημα που έγραψε κι

αφιέρωσε ο

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΔΕΙΛΙΝΌ ΣΤΗ …TRANSLATE THIS PAGE πήγα λοιπόν και πέταξα τα λεφτά στον υπόνομο – από τότε κοιμάμαι ήσυχος. () �Με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά, για το θεό, δεν βλέπετε – είναι αργά για όλα»

τρόμαξαν

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ …TRANSLATE THIS PAGE Το αγόρι Ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι όλομόναχο χορεύει με πάθος ένα ταγκό ελλειπτικό. Δεν υπάρχει Μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος καί αριθμοί ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2011TRANSLATE THIS PAGE ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους. φτωχούς, είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΓΙΆΝΝΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE Ω! Η πρώτη ιδέα έχει κιόλας αντικατασταθεί με μια άλλη πιότερο ευπρόβλεπτη, ευέλικτη, πρακτική. Ή μάλλον όχι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με υποκατάσταση. Παλεύω με ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΗΛΊΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Δεν λέει κάτι κακό ο φίλος ο Πετρόπουλος, προτιμάει το περιθώριο γιατί είναι πιο γνήσιο από την ψευτοηθική των μικροαστών και τη φασιστική κοινωνία που μας επιβάλλουν. Τέλος, οι άνθρωποι ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΝΊΚΟΣ …TRANSLATE THIS PAGE Νίκος Καββαδίας. Μια "συνέντευξη". Ο Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής της θάλασσας και των περιπλανήσεων, σε όλη του τη ζωή αρνιόταν να δώσει συνεντεύξεις. Μια φορά μόνο έδωσε συνέντευξη στο Φρέντυ ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ …TRANSLATE THIS PAGE Οποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει οτι του μοιάζει. Καί ή πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει ή ομορφιά. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2011TRANSLATE THIS PAGE ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους. φτωχούς, είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 10/01/2011 τουλάχιστον το βυθό της αβύσσου; Οι άνθρωποι φεύγουν, ή, όταν πλησιάζουν, στέκουν για λίγο πάνω μας, ακούνε. στην έρημη βοή, μάταιη και κούφια. σα να χτυπούν το πόδι σε μια στέρνα. Κοιτάζουνε ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2015TRANSLATE THIS PAGE σηκώθηκε και άναψε τσιγάρο, έτρεμε ολόκληρη. έκανε βήματα πάνω κάτω, άγρια και τρελή. ήταν μικροκαμωμένη. τα χέρια της ήταν λεπτά, πολύ λεπτά και όταν ούρλιαξε και άρχισε να με χτυπάει την έπιασα απ’ τους καρπούς και ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2018TRANSLATE THIS PAGE Θα μας έδειχνε πως, με μερικές εξαιρέσεις, έζησαν βασανισμένοι μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, στην αφάνεια, χωρίς συμπόνια, χωρίς ανθρώπους γύρω τους ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2012TRANSLATE THIS PAGE �Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2016TRANSLATE THIS PAGE Αν και δεν συμφωνώ με τις απόψεις και τη γενικότερη στάση του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, αυτή η συνέντευξη όμως, αποτελεί ένα σπάνιο ντοκουμέντο καθώς ο Μίλτος Σαχτούρης, δεν ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΚΏΣΤΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο. τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός, νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο, υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός. Η

ζωή

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: Η ΖΩΉ ΜΑΣ ΜΙΑ …TRANSLATE THIS PAGE �Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΑ ΑΝΑΡΧΙΚΆ ΤΟΥ …TRANSLATE THIS PAGE Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝTRANSLATE

THIS PAGE

Ο Ισαάκ Μπράιτον είναι όλος επινοημένος, αλλά με τον Γιώργο Μακρή, αυτόν το μεγάλης αξίας άνθρωπο, με συνδέει μια μακρόχρονη φιλία κι εκτίμηση. Δυστυχώς, τα ναρκωτικά και η σχιζοφρένεια τον ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 3 ΠΟΙΉΜΑΤΑ ΤΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE 3 ποιήματα της Κατερίνας Γώγου. Κοίτα πως χάνονται οι δρόμοι. μες τους ανθρώπους τα περίπτερα πως κρυώνουνε. απ΄τις βρεγμένες εφημερίδες. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΡΏΜΟΣ ΦΙΛΎΡΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Ρώμος Φιλύρας - μικρή ανθολογία ποιημάτων. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Β. Οικονομόπουλος, γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας το 1888 και πέθανε στο Δρομοκαΐτειο, στις 9 Σεπτέμβρη 1942 ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2017TRANSLATE THIS PAGE πολλά ωραία ποιήματα. Ένας αυθεντικός επαναστάτης. που κράτησε ζωντανή την πιο ριζοσπαστική. πλευρά του «πάλι». Με αγάπη και θαυμασμό. Νάνος Βαλαωρίτης. Ποίημα που έγραψε κι

αφιέρωσε ο

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΔΕΙΛΙΝΌ ΣΤΗ …TRANSLATE THIS PAGE πήγα λοιπόν και πέταξα τα λεφτά στον υπόνομο – από τότε κοιμάμαι ήσυχος. () �Με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά, για το θεό, δεν βλέπετε – είναι αργά για όλα»

τρόμαξαν

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ …TRANSLATE THIS PAGE Το αγόρι Ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι όλομόναχο χορεύει με πάθος ένα ταγκό ελλειπτικό. Δεν υπάρχει Μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος καί αριθμοί ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2011TRANSLATE THIS PAGE ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους. φτωχούς, είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΓΙΆΝΝΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE Ω! Η πρώτη ιδέα έχει κιόλας αντικατασταθεί με μια άλλη πιότερο ευπρόβλεπτη, ευέλικτη, πρακτική. Ή μάλλον όχι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με υποκατάσταση. Παλεύω με ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΗΛΊΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Δεν λέει κάτι κακό ο φίλος ο Πετρόπουλος, προτιμάει το περιθώριο γιατί είναι πιο γνήσιο από την ψευτοηθική των μικροαστών και τη φασιστική κοινωνία που μας επιβάλλουν. Τέλος, οι άνθρωποι ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΝΊΚΟΣ …TRANSLATE THIS PAGE Νίκος Καββαδίας. Μια "συνέντευξη". Ο Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής της θάλασσας και των περιπλανήσεων, σε όλη του τη ζωή αρνιόταν να δώσει συνεντεύξεις. Μια φορά μόνο έδωσε συνέντευξη στο Φρέντυ ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝTRANSLATE

THIS PAGE

Ο Ισαάκ Μπράιτον είναι όλος επινοημένος, αλλά με τον Γιώργο Μακρή, αυτόν το μεγάλης αξίας άνθρωπο, με συνδέει μια μακρόχρονη φιλία κι εκτίμηση. Δυστυχώς, τα ναρκωτικά και η σχιζοφρένεια τον ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 3 ΠΟΙΉΜΑΤΑ ΤΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE 3 ποιήματα της Κατερίνας Γώγου. Κοίτα πως χάνονται οι δρόμοι. μες τους ανθρώπους τα περίπτερα πως κρυώνουνε. απ΄τις βρεγμένες εφημερίδες. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΡΏΜΟΣ ΦΙΛΎΡΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Ρώμος Φιλύρας - μικρή ανθολογία ποιημάτων. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Β. Οικονομόπουλος, γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας το 1888 και πέθανε στο Δρομοκαΐτειο, στις 9 Σεπτέμβρη 1942 ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2017TRANSLATE THIS PAGE πολλά ωραία ποιήματα. Ένας αυθεντικός επαναστάτης. που κράτησε ζωντανή την πιο ριζοσπαστική. πλευρά του «πάλι». Με αγάπη και θαυμασμό. Νάνος Βαλαωρίτης. Ποίημα που έγραψε κι

αφιέρωσε ο

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΔΕΙΛΙΝΌ ΣΤΗ …TRANSLATE THIS PAGE πήγα λοιπόν και πέταξα τα λεφτά στον υπόνομο – από τότε κοιμάμαι ήσυχος. () �Με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά, για το θεό, δεν βλέπετε – είναι αργά για όλα»

τρόμαξαν

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ …TRANSLATE THIS PAGE Το αγόρι Ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι όλομόναχο χορεύει με πάθος ένα ταγκό ελλειπτικό. Δεν υπάρχει Μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος καί αριθμοί ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2011TRANSLATE THIS PAGE ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους. φτωχούς, είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΓΙΆΝΝΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE Ω! Η πρώτη ιδέα έχει κιόλας αντικατασταθεί με μια άλλη πιότερο ευπρόβλεπτη, ευέλικτη, πρακτική. Ή μάλλον όχι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με υποκατάσταση. Παλεύω με ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΗΛΊΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Δεν λέει κάτι κακό ο φίλος ο Πετρόπουλος, προτιμάει το περιθώριο γιατί είναι πιο γνήσιο από την ψευτοηθική των μικροαστών και τη φασιστική κοινωνία που μας επιβάλλουν. Τέλος, οι άνθρωποι ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΝΊΚΟΣ …TRANSLATE THIS PAGE Νίκος Καββαδίας. Μια "συνέντευξη". Ο Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής της θάλασσας και των περιπλανήσεων, σε όλη του τη ζωή αρνιόταν να δώσει συνεντεύξεις. Μια φορά μόνο έδωσε συνέντευξη στο Φρέντυ ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ …TRANSLATE THIS PAGE Οποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει οτι του μοιάζει. Καί ή πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει ή ομορφιά. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2011TRANSLATE THIS PAGE ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους. φτωχούς, είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 10/01/2011 τουλάχιστον το βυθό της αβύσσου; Οι άνθρωποι φεύγουν, ή, όταν πλησιάζουν, στέκουν για λίγο πάνω μας, ακούνε. στην έρημη βοή, μάταιη και κούφια. σα να χτυπούν το πόδι σε μια στέρνα. Κοιτάζουνε ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2015TRANSLATE THIS PAGE σηκώθηκε και άναψε τσιγάρο, έτρεμε ολόκληρη. έκανε βήματα πάνω κάτω, άγρια και τρελή. ήταν μικροκαμωμένη. τα χέρια της ήταν λεπτά, πολύ λεπτά και όταν ούρλιαξε και άρχισε να με χτυπάει την έπιασα απ’ τους καρπούς και ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2018TRANSLATE THIS PAGE Θα μας έδειχνε πως, με μερικές εξαιρέσεις, έζησαν βασανισμένοι μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, στην αφάνεια, χωρίς συμπόνια, χωρίς ανθρώπους γύρω τους ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2012TRANSLATE THIS PAGE �Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2016TRANSLATE THIS PAGE Αν και δεν συμφωνώ με τις απόψεις και τη γενικότερη στάση του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, αυτή η συνέντευξη όμως, αποτελεί ένα σπάνιο ντοκουμέντο καθώς ο Μίλτος Σαχτούρης, δεν ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΚΏΣΤΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο. τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός, νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο, υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός. Η

ζωή

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: Η ΖΩΉ ΜΑΣ ΜΙΑ …TRANSLATE THIS PAGE �Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΑ ΑΝΑΡΧΙΚΆ ΤΟΥ …TRANSLATE THIS PAGE Οι εφημερίδες και οι άμυαλοι κι αμόρφωτοι δημοσιογράφοι της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε η κάθε κυβέρνηση από μόνη της χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝTRANSLATE

THIS PAGE

Ο Ισαάκ Μπράιτον είναι όλος επινοημένος, αλλά με τον Γιώργο Μακρή, αυτόν το μεγάλης αξίας άνθρωπο, με συνδέει μια μακρόχρονη φιλία κι εκτίμηση. Δυστυχώς, τα ναρκωτικά και η σχιζοφρένεια τον ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΡΏΜΟΣ ΦΙΛΎΡΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Β. Οικονομόπουλος, γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας το 1888 και πέθανε στο Δρομοκαΐτειο, στις 9 Σεπτέμβρη 1942. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2017TRANSLATE THIS PAGE πολλά ωραία ποιήματα. Ένας αυθεντικός επαναστάτης. που κράτησε ζωντανή την πιο ριζοσπαστική. πλευρά του «πάλι». Με αγάπη και θαυμασμό. Νάνος Βαλαωρίτης. Ποίημα που έγραψε κι

αφιέρωσε ο

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ …TRANSLATE THIS PAGE Το αγόρι Ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι όλομόναχο χορεύει με πάθος ένα ταγκό ελλειπτικό. Δεν υπάρχει Μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος καί αριθμοί ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΔΕΙΛΙΝΌ ΣΤΗ …TRANSLATE THIS PAGE πήγα λοιπόν και πέταξα τα λεφτά στον υπόνομο – από τότε κοιμάμαι ήσυχος. () �Με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά, για το θεό, δεν βλέπετε – είναι αργά για όλα»

τρόμαξαν

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΚΏΣΤΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο. τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός, νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο, υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός. Η

ζωή

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2015TRANSLATE THIS PAGE σηκώθηκε και άναψε τσιγάρο, έτρεμε ολόκληρη. έκανε βήματα πάνω κάτω, άγρια και τρελή. ήταν μικροκαμωμένη. τα χέρια της ήταν λεπτά, πολύ λεπτά και όταν ούρλιαξε και άρχισε να με χτυπάει την έπιασα απ’ τους καρπούς και ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2011TRANSLATE THIS PAGE ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους. φτωχούς, είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2012TRANSLATE THIS PAGE �Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΝΊΚΟΣ …TRANSLATE THIS PAGE Νίκος Καββαδίας. Μια "συνέντευξη". Ο Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής της θάλασσας και των περιπλανήσεων, σε όλη του τη ζωή αρνιόταν να δώσει συνεντεύξεις. Μια φορά μόνο έδωσε συνέντευξη στο Φρέντυ ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝTRANSLATE

THIS PAGE

Ο Ισαάκ Μπράιτον είναι όλος επινοημένος, αλλά με τον Γιώργο Μακρή, αυτόν το μεγάλης αξίας άνθρωπο, με συνδέει μια μακρόχρονη φιλία κι εκτίμηση. Δυστυχώς, τα ναρκωτικά και η σχιζοφρένεια τον ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΡΏΜΟΣ ΦΙΛΎΡΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Β. Οικονομόπουλος, γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας το 1888 και πέθανε στο Δρομοκαΐτειο, στις 9 Σεπτέμβρη 1942. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2017TRANSLATE THIS PAGE πολλά ωραία ποιήματα. Ένας αυθεντικός επαναστάτης. που κράτησε ζωντανή την πιο ριζοσπαστική. πλευρά του «πάλι». Με αγάπη και θαυμασμό. Νάνος Βαλαωρίτης. Ποίημα που έγραψε κι

αφιέρωσε ο

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ …TRANSLATE THIS PAGE Το αγόρι Ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι όλομόναχο χορεύει με πάθος ένα ταγκό ελλειπτικό. Δεν υπάρχει Μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος καί αριθμοί ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΔΕΙΛΙΝΌ ΣΤΗ …TRANSLATE THIS PAGE πήγα λοιπόν και πέταξα τα λεφτά στον υπόνομο – από τότε κοιμάμαι ήσυχος. () �Με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά, για το θεό, δεν βλέπετε – είναι αργά για όλα»

τρόμαξαν

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΚΏΣΤΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο. τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός, νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο, υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός. Η

ζωή

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2015TRANSLATE THIS PAGE σηκώθηκε και άναψε τσιγάρο, έτρεμε ολόκληρη. έκανε βήματα πάνω κάτω, άγρια και τρελή. ήταν μικροκαμωμένη. τα χέρια της ήταν λεπτά, πολύ λεπτά και όταν ούρλιαξε και άρχισε να με χτυπάει την έπιασα απ’ τους καρπούς και ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2011TRANSLATE THIS PAGE ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους. φτωχούς, είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2012TRANSLATE THIS PAGE �Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΝΊΚΟΣ …TRANSLATE THIS PAGE Νίκος Καββαδίας. Μια "συνέντευξη". Ο Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής της θάλασσας και των περιπλανήσεων, σε όλη του τη ζωή αρνιόταν να δώσει συνεντεύξεις. Μια φορά μόνο έδωσε συνέντευξη στο Φρέντυ ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2017TRANSLATE THIS PAGE �Με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά, για το θεό, δεν βλέπετε – είναι αργά για όλα» τρόμαξαν, θέλησαν να με διώξουν, αλλά εγώ πιο γρήγορος έβγαλα τον μπαλτά που έχω πάντα κάτω από το σακάκι μου, τους ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2018TRANSLATE THIS PAGE Θα μας έδειχνε πως, με μερικές εξαιρέσεις, έζησαν βασανισμένοι μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, στην αφάνεια, χωρίς συμπόνια, χωρίς ανθρώπους γύρω τους ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2015TRANSLATE THIS PAGE σηκώθηκε και άναψε τσιγάρο, έτρεμε ολόκληρη. έκανε βήματα πάνω κάτω, άγρια και τρελή. ήταν μικροκαμωμένη. τα χέρια της ήταν λεπτά, πολύ λεπτά και όταν ούρλιαξε και άρχισε να με χτυπάει την έπιασα απ’ τους καρπούς και ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2012TRANSLATE THIS PAGE �Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 3 ΠΟΙΉΜΑΤΑ ΤΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE 3 ποιήματα της Κατερίνας Γώγου. Κοίτα πως χάνονται οι δρόμοι. μες τους ανθρώπους τα περίπτερα πως κρυώνουνε. απ΄τις βρεγμένες εφημερίδες. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΝΊΚΟΣ …TRANSLATE THIS PAGE - Είναι μεθυσμένος. Τότε μπορεί να πάρει στα χέρια του ένα χαρτί, ένα αδειανό πακέτο τσιγάρα, ένα μαντήλι, να το παιδέψει για λίγη ώρα συζητώντας, να το στραπατσάρει -με τον τρόπο του- και να τ` αφήσει. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΓΙΆΝΝΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE Ω! Η πρώτη ιδέα έχει κιόλας αντικατασταθεί με μια άλλη πιότερο ευπρόβλεπτη, ευέλικτη, πρακτική. Ή μάλλον όχι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με υποκατάσταση. Παλεύω με ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 10/01/2011 τουλάχιστον το βυθό της αβύσσου; Οι άνθρωποι φεύγουν, ή, όταν πλησιάζουν, στέκουν για λίγο πάνω μας, ακούνε. στην έρημη βοή, μάταιη και κούφια. σα να χτυπούν το πόδι σε μια στέρνα. Κοιτάζουνε ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2016TRANSLATE THIS PAGE Αν και δεν συμφωνώ με τις απόψεις και τη γενικότερη στάση του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, αυτή η συνέντευξη όμως, αποτελεί ένα σπάνιο ντοκουμέντο καθώς ο Μίλτος Σαχτούρης, δεν ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΓΕΝΙΆ ΤΟΥ ΧΆΟΥΣTRANSLATE THIS PAGE Τα μέλη ήταν:Θ. Ηλιακόπουλος, Κ. Αμπραζόπουλος Α. Αμπραζής. Με την ίδια σύνθεση κυκλοφόρησαν και τον πρώτο τους και ομώνυμο δίσκο Γενιά Του Χάους το 1986 με το οποίο δίσκο καθιερώθηκαν

στη

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝTRANSLATE

THIS PAGE

Ο Ισαάκ Μπράιτον είναι όλος επινοημένος, αλλά με τον Γιώργο Μακρή, αυτόν το μεγάλης αξίας άνθρωπο, με συνδέει μια μακρόχρονη φιλία κι εκτίμηση. Δυστυχώς, τα ναρκωτικά και η σχιζοφρένεια τον ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΡΏΜΟΣ ΦΙΛΎΡΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Β. Οικονομόπουλος, γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας το 1888 και πέθανε στο Δρομοκαΐτειο, στις 9 Σεπτέμβρη 1942. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2017TRANSLATE THIS PAGE πολλά ωραία ποιήματα. Ένας αυθεντικός επαναστάτης. που κράτησε ζωντανή την πιο ριζοσπαστική. πλευρά του «πάλι». Με αγάπη και θαυμασμό. Νάνος Βαλαωρίτης. Ποίημα που έγραψε κι

αφιέρωσε ο

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ …TRANSLATE THIS PAGE Το αγόρι Ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι όλομόναχο χορεύει με πάθος ένα ταγκό ελλειπτικό. Δεν υπάρχει Μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος καί αριθμοί ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΔΕΙΛΙΝΌ ΣΤΗ …TRANSLATE THIS PAGE πήγα λοιπόν και πέταξα τα λεφτά στον υπόνομο – από τότε κοιμάμαι ήσυχος. () �Με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά, για το θεό, δεν βλέπετε – είναι αργά για όλα»

τρόμαξαν

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΚΏΣΤΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο. τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός, νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο, υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός. Η

ζωή

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2015TRANSLATE THIS PAGE σηκώθηκε και άναψε τσιγάρο, έτρεμε ολόκληρη. έκανε βήματα πάνω κάτω, άγρια και τρελή. ήταν μικροκαμωμένη. τα χέρια της ήταν λεπτά, πολύ λεπτά και όταν ούρλιαξε και άρχισε να με χτυπάει την έπιασα απ’ τους καρπούς και ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2011TRANSLATE THIS PAGE ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους. φτωχούς, είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2012TRANSLATE THIS PAGE �Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΝΊΚΟΣ …TRANSLATE THIS PAGE Νίκος Καββαδίας. Μια "συνέντευξη". Ο Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής της θάλασσας και των περιπλανήσεων, σε όλη του τη ζωή αρνιόταν να δώσει συνεντεύξεις. Μια φορά μόνο έδωσε συνέντευξη στο Φρέντυ ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝTRANSLATE

THIS PAGE

Ο Ισαάκ Μπράιτον είναι όλος επινοημένος, αλλά με τον Γιώργο Μακρή, αυτόν το μεγάλης αξίας άνθρωπο, με συνδέει μια μακρόχρονη φιλία κι εκτίμηση. Δυστυχώς, τα ναρκωτικά και η σχιζοφρένεια τον ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΡΏΜΟΣ ΦΙΛΎΡΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Β. Οικονομόπουλος, γεννήθηκε στο Δερβένι Κορινθίας το 1888 και πέθανε στο Δρομοκαΐτειο, στις 9 Σεπτέμβρη 1942. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2017TRANSLATE THIS PAGE πολλά ωραία ποιήματα. Ένας αυθεντικός επαναστάτης. που κράτησε ζωντανή την πιο ριζοσπαστική. πλευρά του «πάλι». Με αγάπη και θαυμασμό. Νάνος Βαλαωρίτης. Ποίημα που έγραψε κι

αφιέρωσε ο

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ …TRANSLATE THIS PAGE Το αγόρι Ονομάζεται Πινοσέτ ή Βιντέλλα, κι όλομόναχο χορεύει με πάθος ένα ταγκό ελλειπτικό. Δεν υπάρχει Μουσική, ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατέλειωτος καί αριθμοί ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΔΕΙΛΙΝΌ ΣΤΗ …TRANSLATE THIS PAGE πήγα λοιπόν και πέταξα τα λεφτά στον υπόνομο – από τότε κοιμάμαι ήσυχος. () �Με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά, για το θεό, δεν βλέπετε – είναι αργά για όλα»

τρόμαξαν

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΚΏΣΤΑΣ …TRANSLATE THIS PAGE Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο. τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός, νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο, υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός. Η

ζωή

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2015TRANSLATE THIS PAGE σηκώθηκε και άναψε τσιγάρο, έτρεμε ολόκληρη. έκανε βήματα πάνω κάτω, άγρια και τρελή. ήταν μικροκαμωμένη. τα χέρια της ήταν λεπτά, πολύ λεπτά και όταν ούρλιαξε και άρχισε να με χτυπάει την έπιασα απ’ τους καρπούς και ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2011TRANSLATE THIS PAGE ντροπή μπροστά στους καλοντυμένους, και θανάσιμη ενοχή για όλους τους ταπεινωμένους και τους. φτωχούς, είδα τη νεότητα να φεύγει, να σαπίζουν τα δόντια, θέλησα να σκοτωθώ, από δειλία ή ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2012TRANSLATE THIS PAGE �Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΝΊΚΟΣ …TRANSLATE THIS PAGE Νίκος Καββαδίας. Μια "συνέντευξη". Ο Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής της θάλασσας και των περιπλανήσεων, σε όλη του τη ζωή αρνιόταν να δώσει συνεντεύξεις. Μια φορά μόνο έδωσε συνέντευξη στο Φρέντυ ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2017TRANSLATE THIS PAGE �Με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά, για το θεό, δεν βλέπετε – είναι αργά για όλα» τρόμαξαν, θέλησαν να με διώξουν, αλλά εγώ πιο γρήγορος έβγαλα τον μπαλτά που έχω πάντα κάτω από το σακάκι μου, τους ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2018TRANSLATE THIS PAGE Θα μας έδειχνε πως, με μερικές εξαιρέσεις, έζησαν βασανισμένοι μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, στην αφάνεια, χωρίς συμπόνια, χωρίς ανθρώπους γύρω τους ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2015TRANSLATE THIS PAGE σηκώθηκε και άναψε τσιγάρο, έτρεμε ολόκληρη. έκανε βήματα πάνω κάτω, άγρια και τρελή. ήταν μικροκαμωμένη. τα χέρια της ήταν λεπτά, πολύ λεπτά και όταν ούρλιαξε και άρχισε να με χτυπάει την έπιασα απ’ τους καρπούς και ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2012TRANSLATE THIS PAGE �Χωρίσαμε τη μέρα σε πτώματα στιγμών, σε σκοτωμένες ώρες που τις θάβουμε μέσα μας, μέσα στις σπηλιές του είναι μας, μέσα στις σπηλιές όπου γεννιέται η ελευθερία της επιθυμίας, και τις μπαζώνουμε με όλων των ειδών τα ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 3 ΠΟΙΉΜΑΤΑ ΤΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE 3 ποιήματα της Κατερίνας Γώγου. Κοίτα πως χάνονται οι δρόμοι. μες τους ανθρώπους τα περίπτερα πως κρυώνουνε. απ΄τις βρεγμένες εφημερίδες. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΝΊΚΟΣ …TRANSLATE THIS PAGE - Είναι μεθυσμένος. Τότε μπορεί να πάρει στα χέρια του ένα χαρτί, ένα αδειανό πακέτο τσιγάρα, ένα μαντήλι, να το παιδέψει για λίγη ώρα συζητώντας, να το στραπατσάρει -με τον τρόπο του- και να τ` αφήσει. ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΓΙΆΝΝΗΣ …TRANSLATE THIS PAGE Ω! Η πρώτη ιδέα έχει κιόλας αντικατασταθεί με μια άλλη πιότερο ευπρόβλεπτη, ευέλικτη, πρακτική. Ή μάλλον όχι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με υποκατάσταση. Παλεύω με ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 10/01/2011 τουλάχιστον το βυθό της αβύσσου; Οι άνθρωποι φεύγουν, ή, όταν πλησιάζουν, στέκουν για λίγο πάνω μας, ακούνε. στην έρημη βοή, μάταιη και κούφια. σα να χτυπούν το πόδι σε μια στέρνα. Κοιτάζουνε ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: 2016TRANSLATE THIS PAGE Αν και δεν συμφωνώ με τις απόψεις και τη γενικότερη στάση του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, αυτή η συνέντευξη όμως, αποτελεί ένα σπάνιο ντοκουμέντο καθώς ο Μίλτος Σαχτούρης, δεν ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ: ΓΕΝΙΆ ΤΟΥ ΧΆΟΥΣTRANSLATE THIS PAGE Τα μέλη ήταν:Θ. Ηλιακόπουλος, Κ. Αμπραζόπουλος Α. Αμπραζής. Με την ίδια σύνθεση κυκλοφόρησαν και τον πρώτο τους και ομώνυμο δίσκο Γενιά Του Χάους το 1986 με το οποίο δίσκο καθιερώθηκαν

στη

ΣΤΊΧΟΙ ΠΟΙΗΤΏΝ ΠΟΥ ΜΕ ΣΗΜΆΔΕΨΑΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 21 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2018 ΠΕΡΊ ΒΙΒΛΊΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΡΑΦΉΣ – ΑΡΤΟΎΡ ΣΟΠΕΝΆΟΥΕΡ Εύχομαι κάποιος, κάποτε, να επιχειρήσει να γράψει την τραγική ιστορία της λογοτεχνίας, καταδεικνύοντας πως τα διάφορα έθνη συμπεριφέρθηκαν στους σπουδαίους συγγραφείς και καλλιτέχνες που έχουν να προβάλουν και για τους οποίους τώρα υπερηφανεύονται, όταν εκείνοι βρίσκονταν εν ζωή. Σε μια τέτοια ιστορία της λογοτεχνίας, ο συγγραφέας θα παρουσίαζε εξόφθαλμα τον αέναο αγώνα που δίνουν οι καλοί και αυθεντικοί συγγραφείς όλων των εποχών, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, ενάντια στους κακούς και ισχυρογνώμονες, που πάντα κυριαρχούν. Η ιστορία αυτή θα αποτύπωνε το μαρτύριο σχεδόν όλων των γνήσιων διανοούμενων που έχουν διαφωτίσει την ανθρωπότητα, σχεδόν όλων των σπουδαίων καλλιτεχνών από όλες τις

τέχνες.

Θα μας έδειχνε πως, με μερικές εξαιρέσεις, έζησαν βασανισμένοι μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, στην αφάνεια, χωρίς συμπόνια, χωρίς ανθρώπους γύρω τους που να εκτιμούν το έργο τους, την ίδια στιγμή που οι ανάξιοι καρπώνονται όλη τη δόξα, τις τιμές και τα πλούτη. Θα περιέγραφε πως η μοίρα τους είναι όμοια με εκείνη του Ησαύ, που όσο έλειπε κυνηγώντας θηράματα για τον πατέρα του, ο Ιακώβ έκλεψε την ευλογία που του είχε υποσχεθεί ο πατέρας τους, αλλά και πως, παρόλα αυτά, η αγάπη των διανοούμενων αυτών για τον σκοπό τους τούς έκανε να συνεχίζουν να μάχονται, ώσπου τελικά ο δύσκολος αγώνας που έχει να δώσει κάθε δάσκαλος της ανθρώπινης φυλής ολοκληρώνεται, το αμάραντο δάφνινο στεφάνι τους καλεί και έρχεται η ώρα που και για εκείνους: “η βαριά αρματωσιά γίνεται το ελαφρύ ένδυμα της παιδικής ηλικίας, ο πόνος είναι σύντομος και η χαρά ατέρμονη”. * *(απόσπασμα από το δραματικό έργο του Σίλλερ «Η παρθένος της Ορλεάνης» 1801.) Περί βιβλίων και συγραφής – Αρτούρ Σοπενάουερ Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 3:52 μ.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Arthur Schopenhauer ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 17 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 2018 ΦΘΊΝΟΥΣΑ ΟΜΟΡΦΙΆ - CHARLES BUKOWSKI ένα τριαντάφυλλο κόκκινο φως του ήλιου το παίρνω διαλυμένο σαν παζλ μες το γκαράζ: τα πέταλα είναι λιπαρά σαν μπαγιάτικο μπέικον και πεσμένα σαν του κόσμου τις παρθένες με την πλάτη στο πάτωμα κοιτάζω ψηλά το παλιό ημερολόγιο που κρέμεται σ' ένα καρφί

και αγγίζω

το ρυτιδωμένο μου πρόσωπο και χαμογελώ

γιατί

αυτό το μυστικό με ξεπερνάει Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 1:24 μ.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Charles Bukowski ΚΥΡΙΑΚΉ, 15 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2018 ΣΎΝΝΕΦΟ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΌΝΙΑ ΒΛΑΝΤΙΜΊΡ ΜΑΓΙΑΚΌΦΣΚΙ Τη σκέψη σας που νείρεται πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές σ’ ένα ντιβάνι λιγδιασμένο, εγώ θα την τσιγκλάω επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου. Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα ως να χορτάσω χλευασμό. Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην

ψυχή μου

κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης

ευγένειας.

Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο, ωραίος τραβάω, τραβάω εικοσιδυό χρονώ λεβέντης. Εσείς οι αβροί! Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον έρωτα. Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος τον έρωτα ξαπλώνει. Όμως εσείς, θα το μπορούσατε ποτέ καθώς εγώ, τον εαυτό σας να γυρίσετε τα μέσα του

όξω,

έτσι που να γενείτε ολάκεροι ένα

στόμα;

Ελάτε να σας δασκαλέψω, εσάς τη μπατιστένια απ’ το σαλόνι, εσάς την άψογο υπάλληλο της κοινωνίας των αγγέλων κι εσάς που ξεφυλλίζετε ήρεμα-ήρεμα τα

χείλη σας

σα μια μαγείρισσα που ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής.

Θέλετε

θα ‘μαι ακέραιος, όλο κρέας λυσσασμένος -κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός-

θέλετε-

θα ‘μαι η άχραντη ευγένεια -όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με παντελόνια (ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΓΙΆΝΝΗΣ ΡΊΤΣΟΣ) Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 1:27 μ.μ.

1

σχόλιο:

Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι ΤΕΤΆΡΤΗ, 11 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2018 Ο ΠΡΏΤΟΣ ΣΤΊΧΟΣ - ΤΆΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΊΤΗΣ Aλλά γιατί καμιά φορά στεκόμαστε στη μέση ενός αγνώστου δρόμου ή μπροστά σ’ ένα παλιό σπίτι. Τι μας θυμίζουν; Ποιόν αναζητούμε; Κι άλλοτε κάτω από μια γέφυρα ή πίσω από μια κουρτίνα νιώθεις να ζείς πιο αληθινά – πράγματα που θα εξοφλήσεις κάποτε με τη ψυχή σου. Ώσπου ένα πρωί ακουγόταν το πρώτο κελάηδημα στον κήπο.

Άνοιξη.

Η μητέρα άλλαζε καπέλο, η νεαρή υπηρέτρια ανέβαινε στη σοφίτα κι έκλαιγε κι ο παππούς ξεχνούσε να διαβάσει τη Βίβλο…. Τώρα κάθομαι στην παλιά κουνιστή πολυθρόνα που κάθησαν τρείς γενιές. Πού πήγαν τόσοι άνθρωποι; Ολόκληρη η ζωή μου δεν ήταν παρά η ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σε ένα άλλο όνειρο. Κι η Άννα όταν γελούσε ήταν σα να Σκόρπιζε γιασεμιά φωτίζοταν για λίγο η νύχτα. Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε τον πρώτο στίχο μου. Από τότε ξέρω ότι δε θα πεθάνω ποτέ- αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα. από τη συλλογή: Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου 1990 Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 4:48 π.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Τάσος Λειβαδίτης ΠΈΜΠΤΗ, 5 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2018 ΤΟ ΚΡΑΣΊ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΌΝΟΥ CHARLES BAUDELAIRE Η γυναίκα μου πέθανε, είμαι λεύτερος! Μπορώ λοιπόν , να πίνω ως την υπερβολή. Όταν γύριζα αδέκαρος, Οι κραυγές της μου ξέσκιζαν την ψυχή! Όσο κι ένας βασιλιάς είμαι ευτυχής. Ο άνεμος είναι καθαρός, θαυμάσιος ο

ουρανός…

Είχαμε ένα καλοκαίρι όμοιο Όταν κοντά της έγειρα, θερμός εραστής. Η φοβερή δίψα που με ξεσκίζει Θα ΄χε ανάγκη για να κορεστεί Τόσο κρασί όσο να χωρέσει το μνήμα της Μπορεί – δεν είναι λίγο να το λέω: Την πέταξα στου πηγαδιού το βάθος Κι έσπρωξα πάνω της με πάθος Όλες του φρόχειλου τις πλάκες – Θα τη λησμονήσω αν το μπορέσω! Στο όνομα των τρυφερών όρκων Που απ’ αυτούς, τίποτα να μας αποδεσμεύει δεν μπορεί Για να μας συμφιλιώσει σαν τότε στου μέθυσου, την ωραία εποχή Ικέτεψα μια συνάντηση από κείνη το δειλινό, σε έναν δρόμο σκοτεινό Εκείνη ήρθε – Όν τρελό! Όλοι λίγο ως πολύ είμαστε τρελοί. Ήταν ακόμα όμορφη, αν και αποκαμωμένη! κι εγώ την αγαπούσα πολύ! Να γιατί της είπα: Βγες απ’ αυτή τη ζωή! Κανείς δεν μπορεί να με κατανοήσει. Έστω κι ένας Ανάμεσα σε αυτούς τους ανόητους

μπεκρήδες

Μήπως σκέφτηκε μες τις νοσηρές νύχτες Να κάνει ένα σάβανο από κρασί; Αυτός ο άτρωτος οινοχαρής Σαν τις σιδερένιες μηχανές Ποτέ, μήτε χειμώνα, μήτε καλοκαίρι Δεν ένιωσε την πνοή αγάπης αληθινής Με τις μαύρες μαγείες της Με την καταχθόνια συνοδεία των επικλήσεών της Τις φαρμακερές φιάλες, τα δάκρυά της Τους θορύβους της, αλυσίδας και οστών! Να ’μαι λεύτερος και μοναχικός! Θα ’μαι απόψε στουπί Τότε δίχως φόβο και δίχως τύψη Θα ξαπλωθώ πάνω στη γη. Θα κοιμηθώ σα σκύλος! Το κάρο με τις βαριές ρόδες Φορτωμένο πέτρες και λάσπες Το λυσσασμένο βαγόνι μπορεί καλά Να συντρίψει το ένοχό μου κεφάλι Ή να με κόψει στη μέση Μου είν’ αδιάφορο σαν το Θεό Το διάβολο ή την Αγία Τράπεζα! Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 1:56 μ.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Charles Baudelaire ΔΕΥΤΈΡΑ, 13 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2017 ΑΝΈΚΔΟΤΟ ΠΟΊΗΜΑ ΤΟΥ ΝΆΝΟΥ ΒΑΛΑΩΡΊΤΗ ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΉ ΤΡΙΑΝΤΑΦΎΛΛΟΥ 4 ΜΑΪ́ΟΥ 2015 Του Δία οι κεραυνοί ας τρέμουνε μπρος του Κωστή τους Σπινθήρες Καταπέλτης στης χούντας τη σκοτοδίνη οι εξαερισμοί ο ένας μετά τον άλλον Της καπελωμένης πυραμίδας αναμαλλιασμένη με της νεαρής μητέρας το προφίλ ¾ καρατόμησης κακούργου μεγαλουπόλεως ο άγιος αυτοπροσώπως ποιητής υπεράνθρωπος Οι βράχοι, οι βάκχοι, οι βάτραχοι στήνουν το τρίτο φύλλο της εφημερίδας που όταν το έχεις κλείσει δεν έχεις

μάθει

τίποτα… Ταπετσαρίες παριστάνουν την

αλήθεια

Το ψεύδος την απάτη Της πράξης ο Μέγας Κωστής ο πολύτεχνος και πολυμήχανος που έχει πίσω του Αστραπές Βροντές και Κεραυνούς και πολλά ωραία ποιήματα Ένας αυθεντικός επαναστάτης που κράτησε ζωντανή την πιο ριζοσπαστική πλευρά του «πάλι» Με αγάπη και θαυμασμό Νάνος Βαλαωρίτης _Ποίημα που έγραψε κι αφιέρωσε ο Νάνος Βαλαωρίτης στο ποιητή, ζωγράφο και γλύπτη Κωστή Τριανταφύλλου_ Το εξώφυλλο από τα αποσπάσματα 1967-74 ποιήματα προκηρύξεις του Κωστή που κυκλοφόρησε παράνομα και από χέρι σε χέρι μέσα στη χούντα και επανεκδόθηκε και κυκλοφορεί σήμερα από τις εκδόσεις Εξάρχεια. Το παραπάνω ποίημα του Νάνου Βαλαωρίτη. είναι ανέκδοτο και αδημοσίευτο και το δημοσιεύω εδώ για πρώτη φορά χωρίς κανένα δικαίωμα και καμία άδεια. Βέβαια, ο Κωστής δεν έχει πρόβλημα - καθώς μου το έδωσε να το διαβάσω στην παρουσίαση του βιβλίου του που έγινε το Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017 στο καφέ βιβλιοπωλείο Ιδιώνυμο, στον Κορυδαλλό και ο Νάνος, απλά το έδωσε στον Κωστή να το χρησιμοποιήσει όπως θέλει. Πληροφορίες για το έργο του Κωστή, μπορείτε να βρείτε στους παρακάτω συνδέσμους που παραθέτω, αλλά περισσότερα θα διαβάσετε στα βιβλία του ή - ακόμα καλύτερα - αν τον συναντήσετε σε κάποια παρουσίαση και μιλήσετε προσωπικά μαζί του. http://www.bookbar.gr/costis-triantafyllou-glyptis-ilektroforon-lexeon/liqueurs/liquers-presentations http://www.artopos.org/artists/costis/bio-id-gr.html https://www.facebook.com/artofcostis http://www.artopos.org/artists/costis/rest2-gr.html περιοδικό τρύπα

_

_

Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 2:18 μ.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Κωστής Τριανταφύλλου

,

Νάνος Βαλαωρίτης ΚΥΡΙΑΚΉ, 15 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2017 ΑΓΙΟΓΡΆΦΟΣ ΕΚ ΤΉΝΟΥ Όταν όμως, πέρασαν οι πρώτες στιγμές της περιέργειας, οι υπηρέτες με άφηναν ήσυχο και μόλις τέλειωνα τις ραπτικές μου εργασίες, σήκωνα τα μάτια κι έβλεπα τη μεγαλειώδη περιπέτεια που ήμουν προορισμένος να ζήσω, (εν καιρώ), ενώ τα βράδια μπορούσα να γυρίζω ελεύθερος στα δάση, ιδιοκτησία των πρώτων ξυλέμπορων της πόλης κι εκεί, αποφεύγοντας τις μοιραίες συμπτώσεις, συναντούσα τη μικρόσωμη θεία μου και τη θλίψη του αγαπητού μας υιού, εξαδέλφου και ανιψιού, που ο πρόωρος θάνατός του ξεπερνούσε πολλά νοήματα – αλλά πώς μπορούσαν να σκέφτονται ότι εγώ, ένας θνητός, θα κατέφευγα σε τέτοιες

κολακείες,

         έψαλλα, λοιπόν, μ’ όλη μου την ψυχή, έτσι που να διερωτώνται ανήσυχοι τι λογαριάζω και μετά το φαγητό καθόμουν στην είσοδο, στρίβοντας το μαντίλι με αδύναμα δάχτυλα – αλλά δεν παραπονιόμουν,          γιατί στο βάθος ήξερα πως ήμουν ο μυστηριώδης εικονογράφος όλων εκείνων των ωραίων που θα δουν αύριο, έστω και με τις ασυνήθιστες, κάπως, πινελιές ενός συνηθισμένου μέθυσου. _Tάσος Λειβαδίτης, "Ανακάλυψη" 1978, _ _εκδόσεις κέδρος_ Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 5:09 π.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Τάσος Λειβαδίτης ΤΡΊΤΗ, 25 ΙΟΥΛΊΟΥ 2017 ΠΟΊΗΣΗ - CHARLES BUKOWSKI χρειάζεται

πολλή

απελπισία

δυσαρέσκεια

και

απογοήτευση

για να

γράψεις

λίγα

καλά

ποιήματα.

δεν

μπορεί

ο καθένας

ούτε να

την

γράψει

ούτε να

την

διαβάσει.

Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 6:20 μ.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Charles Bukowski ΤΡΊΤΗ, 18 ΙΟΥΛΊΟΥ 2017 ΝΙΚΉΤΑΣ ΡΆΝΤΟΣ - ΣΤΡΟΓΓΥΛΉ ΣΥΜΦΩΝΊΑ Γυρίζει γυρίζει φριχτά ο στρογγυλός ο δρόμος γυρίζουν γυρίζουν φριχτά στο στρογγυλό το δρόμο χιλίων ειδών ανθρώποι μηχανές ποικίλων μορφών γυρίζουν γυρίζουν σιγά οι κουτσοί οι τυφλοί και οι γέροι το δίτροχο με το μισόνεκρο μουλάρι το τραμ τρία που σταθμεύει εκεί κοντά το κίτρινο τραμ ανάμνηση βελγικής

εταιρίας

γυρίζει γυρίζει σιγά η κοκότα που κάνει τροτουάρ και ο ομοφυλόφιλος νέος και πίσω από το νέο απόστρατος ανθυπολοχαγός ήρωας σε δυο νικηφόρους πολέμους και πρώην μπράβος στη Σμύρμη μέσα γυρίζει σιγά σιγά το παιδί που δεν αγαπάει το σχολειό κι ο άνεργος που από κάπου περιμένει

δουλειά

πλήθος κόσμου γυρίζει συχνά τα πρωινά στην πλατεία της Ομόνοιας πλήθος πραγμάτων γυρίζουν σιγά ολημερίς στην κεντρική την πλατεία χαντάκια μικρά κάθε είδους κουρελάκια που άλλοτε ίσως νάταν

ωραία

κι η σκόνη κι αυτή γυρίζει σιγά κι η πλάκα του φωνογράφου σιγά γυρίζει ένα παλιό ταγκό πάμπολλες σκέψεις γυρίζουν γύρω – γύρω στην πλατεία της Ομόνοιας συναντιούνται καμιά φορά στον κυκλοτερό τους δρόμο πριν χαθούν σε μια πάροδο μαζί ή χωριστά πριν χαθούν μεσ’ τη γη- της γης οι δρόμοι που ενώνουν την Αθήνα με τον Πειραιά σε μερικούς δίνουν τη θάλασσα -ποιος θα ποτέ γιατί τη θέλουν- σ’ άλλους χρήματα έρωτα στην πλατεία της Ομόνοιας δίνουν ζωή βγαίνει ξετρυπάει με πόνο το πλήθος έτοιμο να γυρίσει σα μπάλα -ποιος δρόμος είναι τάχα ο τυχερός

αριθμός;

φωνάζει ο λούστρος το λαχείο του

στόλου

γυρίζει με βία τη μεγάλη πλατεία ανδρείκελα σε πλάκα φωνογράφου που κραυγάζει Εστία και Έθνος την αξία γραβάτας που πουλούν σε τιμή

ανεργίας

μυτερή η βελόνα που βγάζει τους ήχους μ’ ελατήριο το χρήμα και γυρίζει η πλατεία ενώ οι δύστυχοι άνθρωποι προσπαθούν να μην κινηθούν τι τους σπρώχνει κει κάτω στη γη μακριά από κάθε αέρα ποιες ελπίδες ή ποια φριχτήν αιτία να μπορούσε να σταθεί όλος ο κόσμος που περνάει τα βράδυα από την Ομόνοια να κάτσει για μια στιγμή και να δώσει ζωή στις πέτρες και να πουν μεταξύ τους οι άνθρωποι δυο λόγια απλά σαν άνθρωποι και τα φώτα που ξελαρυγγώνουν πλούσιες ιδιότητες να πνιγούν με καρδιές- να σταματήσουν για μια στιγμή τα

λεωφορεία

να ξεκουραστούν και τα κακόμοιρα ταξί και η άσφαλτος για λίγο να πάψει να

υποφέρει

ας ησυχάσει η πλατεία από τους κόπους των κορμιών και η Εστία ας μη βγει για μια μέρα ας έρθει η σειρά των φτωχών να γυρίσουν λεύτερα αδιάφορο αν ίσια ή κυκλοτερά γύρω στην πλατεία της Ομόνοιας ας γυρίσουν σε κύκλους πελώριους σε σφαίρες ασάλευτες και ξένες- και ο φωνόγραφος ας μην παίξει ένα παλιό τανγκό τι ωραία που θα ‘ναι τότε η πλατεία που θα φορούν οι άνθρωποι και δέντρα τα λεωφορεία πώς θα γλυκομιλούν λέγοντας όσα όταν περνούσαν βιαστικά σκοντάφτοντας ο ένας στον άλλον ποτέ δεν είχανε σκεφτεί θα περπατούν οι λέξεις θα φτιάχνουν……….. τι δε θα φτιάχνουν…. ………στη γενική ανθρώπινη αρμονία

Αλλά πού!

ποιος σήμερα ταράζει τους κύκλους που μας ταράζουν όλους εμάς δεκάρες πεντάρες και λίρες χρυσές κινούν την Ομόνοια γύρω σε άξονα γυρίζουν σα σβούρα κυκλικά σε πλατεία εργάτες και πλούσιοι φτωχοί και

φτωχοί

και στους διαβολικούς εκείνους

γύρους

ο αγέρας σηκώνει φουστάνια ανεμίζει χαρές και πόνους όλη η Αθήνα βρίσκεται στην Ομόνοια

μέσα

κι οι πιο κρυφοί πόθοι εκεί πέρα ζουν εκεί αρχίζει ο έρωτας που πληρώνεται εκεί οι διαδηλώσεις για πληρωμή εκεί αρχίζουν οι ζάλες που σε κάνουν όλα να τα δεις να

γυρίζουν

αγαπώ τις πλατείες σαν την Ομόνοια

γυμνές

αφήνουν να θωρήσεις την κάθε σκιά που πετιέται στους δρόμους και λιμνάζουν εκεί θολά νερά

κυκλοτερά

μες στα νερά καθρεφτίζονται σπίτια της Ομόνοιας τ’ άσκημα σπίτια δίπατα τρίπατα και πιο ψηλά ακόμα περίεργα τα σπίτια της Ομόνοιας δε μιλούν όπως άλλα κτίρια αλλά ποιος ακούει τι λένε; τα λυπάμαι πολύ θα ‘ναι φριχτά ζαλισμένα απ’ την πλάκα που γυρίζει όλη μέρα και τα βράδυα δεν τ’ αφήνουν να

κοιμηθούν

μαζί με τους δρόμους τ’ ανάβουν

φριχτά

όπως η σαμπάνια χορεύτρες φτωχές και γυρίζουν τότε κι αυτά μεθυσμένα ολόκληρη η πλατεία πηδάει στην παραζάλη κείνη.

Δείτε εδώ

σχετικά για τον Νικήτα Ράντο Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 2:42 μ.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Νικήτας Ράντος ΔΕΥΤΈΡΑ, 10 ΙΟΥΛΊΟΥ 2017 ΤΟ ΈΓΚΛΗΜΑ - ΛΕΙΒΑΔΊΤΗΣ

ΤΟ ΈΓΚΛΗΜΑ

Μόλις είχε γεννηθεί κι οι γυναίκες, κλαίγοντας, κάτω στο πλυσταριό, τούπλεναν κιόλας το

πουκάμισο

για την ημέρα της δίκης Ο ΔΙΑΚΌΠΤΗΣ Και το προαίσθημα δεν είναι παρά αυτό που έγινε κάπου μες στο σκοτάδι – και περιμένει, για να σε συντρίψει, ν’ ανάψεις το φως. _Τάσος Λειβαδίτης, Ανακάλυψη, εκδόσεις κέδρος 1977 _ Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 3:59 π.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Τάσος Λειβαδίτης ΔΕΥΤΈΡΑ, 13 ΜΑΡΤΊΟΥ 2017 ΔΕΙΛΙΝΌ ΣΤΗ ΓΈΦΥΡΑ – ΤΆΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΊΤΗΣ _ από το Μικρό βιβλίο για μεγάλα

όνειρα_

_Αποσπάσματα _ Κι αν με βλέπετε να στέκομαι συχνά μπρος στον καθρέφτη δεν είναι από φιλαρέσκεια, αλλά πρέπει κάθε τόσο να διορθώνω τη θηλιά που μ’ έχουν κρεμάσει… (…) Έπειτα γύρισα στο δωμάτιό μου, γονάτισα πίσω από τον καναπέ κι έπαιξα με τη Λουκία, τη μικρή πεθαμένη υπηρέτρια των παλιών ωραίων καιρών.

(…)

Κι άξαφνα μια μέρα, όπως καθόμουν, αναπήδησα γιατί κατάλαβα πως η ζωή δεν είναι αιώνια, ήταν μάλιστα τόσοι πολλοί ηλίθιοι που μου εύχονταν στα γενέθλιά μου «χρόνια πολλά», που ξέχασα ολότελα πως μια μέρα θα πεθάνω

(…)

πήγα λοιπόν και πέταξα τα λεφτά στον υπόνομο – από τότε κοιμάμαι ήσυχος.

(…)

�Με συγχωρείτε, τους λέω, δεν ήθελα να σας ενοχλήσω, αλλά, για το θεό, δεν βλέπετε – είναι αργά για όλα» τρόμαξαν, θέλησαν να με διώξουν, αλλά εγώ πιο γρήγορος έβγαλα τον μπαλτά που έχω πάντα κάτω από το σακάκι μου, τους άνοιξα το κεφάλι και τους έβαλα μέσα ένα κλωνάρι πασχαλιάς. Ίσως γι’ αυτό μιλώ μόνο το βράδυ. (…)κι όλα αυτά προς δόξαν του μυστηρίου κι ο χαμένος χρόνος ας πάει να κρεμαστεί κι ας κρεμαστεί μαζί του κι εκείνος που τον έχασε. Κι ύστερα έρχονται και σε ρωτάνε: «σε ποιον έχω την τιμή;», «στου μουνί της αδελφής σου, βρε ηλίθιε – δε βλέπεις;» (…)όπως τότε παιδί που οι υπηρέτριες έσκυβαν και κοίταζα με αγωνία τις δαντέλες στις άσπρες κυλότες τους(…) (…)ω χαμηλά φώτα των τρένων, των φτηνών ξενοδοχείων, των απόμερων δρόμων ή των μικρών εκκλησιών στις εξοχές και γενικά, εκεί που οι ψυχές πηγαίνουν να λησμονήσουν λίγο, ενώ ένας ζητιάνος κάτω από ένα παράθυρο τραγουδάει βραχνά την εποποιία της

ερημιάς.

(…)κι εγώ έπαιζα το μεγάλο ρόλο μου κλειδωμένος στη σοφίτα. Κι αργότερα συνάντησα στο διάδρομο την κυρία – Μάρθα. «Ήταν θέλημα Κυρίου, είπε. Και τώρα στο έργο μας.» Φυσικά, από παιδί είχα πάντα τη διαίσθηση ότι ήμουν γεννημένος για κάτι πολύ μεγάλο. Τι ακριβώς; Μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ. (…)αλλά κι εγώ με αυτό το τρέξιμο κάθε νύχτα ως την άκρη του κόσμου, το πρωί εξαντλημένος δεν μπορούσα να γράψω ούτε γραμμή – διότι, είρησθω εν παρόδω, ήμουν ένας σπουδαίος συγγραφέας. (…) Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 7:09 μ.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Τάσος Λειβαδίτης ΔΕΥΤΈΡΑ, 2 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2017 H ΓΕΩΡΓΙΚΌΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΦΙΛΊΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΛΕΝΟΡΡΟΊΑΣ... ΓΙΆΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΎΧΗΣ "H γεωργικότης της συφιλίδος και της βλενορροίας επιβλεπόμενη από μίαν μητέραν, υπό μορφήν μικρού κανίστρου βαμμένου με μπρούτζινα, με άνθη πάνινα σκονισμένα, ροζ, μώβ, κίτρινα, πράσινα πολύ ανοιχτά, ξαπλώνεται με βάρος, ανορθώνεται θυμωμένη, δίνει μια κλοτσιά σε κάθε Πιετά, ιδίως του Μιχαήλ Αγγέλου την Πιετά. Οι πορδές τους πάνε στον ουρανό, ο ουρανός πέφτει αλληλοδιαδόχως, οι άνθρωποι ανακαλύπτουν πως είναι ζωγραφιστός - κάποιος αναγγέλλει πως θα πέσει ο καθ' εαυτό ουρανός, πέφτει κι αυτός, και ο κόσμος ανακαλύπτει ότι ο καθ' εαυτό ουρανός είναι μια καπότα, προφυλακτικό. Μέσα στις πληγές των αφροδίσιων φυτεύουν βασιλικό. Ο βασιλικός βγάζει χρυσά μήλα, κελαηδούν στα κλαδιά του πουλιά αληθινά, ο αέρας μυρίζει κανέλα και μάλαμα, ο ουρανός είναι ροζ και θαλασσίς. Ο ουρανός πλησιάζει και μυρίζει μπριγιαντίνη, η Ηθική βρώμα κατρουλιό. Η Τέχνη, σκατό." Γιάννης Τσαρούχης, Ποιήματα 1934-37 εκδόσεις άγρα 1996 Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 1:07 μ.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Γιάννης Τσαρούχης ΤΕΤΆΡΤΗ, 9 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2016 Μ.ΑΝΑΓΝΩΣΤΆΚΗΣ, Ο ΠΌΛΕΜΟΣ (ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ) Σιγά σιγά αδειάσανε οι δρόμοι και τα σπίτια, όμως ακόμη κάποιος έμεινε και τρέχει να προφτάσει Και ρυθμικά χτυπήσανε μια-μια οι ώρες κι ανοίξανε πόρτες και παράθυρα μ' εξαίσιες αποκεφαλισμένες μορφές Ύστερα ήρθανε τα λάβαρα, οι σημαίες κι οι φανφάρες κι οι τοίχοι γκρεμιστήκανε απ' τις άναρθρες

κραυγές

Πτώματα ακέφαλα χορεύανε τρελά και τρέχανε σα μεθυσμένα όταν βαρούσανε οι καμπάνες. Τότε θυμάσαι που μου λες-ετελειωσε ο

πόλεμος.

Όμως ο πόλεμος δεν τέλειωσε ακόμα! Γιατί κανένας πόλεμος δε τέλειωσε

ποτέ!

Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 11:55 π.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Μανώλης Αναγνωστάκης ΤΕΤΆΡΤΗ, 26 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2016 ΝΟΎΛΑ - ΧΡΉΣΤΟΣ ΔΆΛΚΟΣ Έγραφε κάτι ποιηματάκια εκειδά γι΄αντίσταση, δημοκρατία και λοιπά και δεν παρέλειπε με ζέση να τα

προωθεί

σε έντυπα και σε υπουργεία Μάλιστα όταν πήραν την κυβέρνηση βάλαν και δυό ποιήματά του στα

σχολεία

και τότε να έβλεπες ανάλυση με το

καντάρι

σε βοηθήματα και φροντιστιριακά εγχειρίδια Ένας απ’ τους ευφάνταστους αναλυτές Έγραφε: «ύφος γλαφυρό που ισορροπεί επικίνδυνα Ανάμεσα στο έπος και το λυρισμό» Κι αποστήθιζαν για τις πανελλήνιες οι

μαθητές

Ώσπου ο υπουργός αφαίρεσε την ποίηση απ’ τα εξεταζόμενα για  τ΄ ΑΕΙ

μαθήματα

Πάνε οι γλαφυρότητες και τα έπη παν και τα βαθυστόχαστα νοήματα κι έμεινε μονάχα η ανάμνηση -αν έμεινε κι αυτή- αυτού που πράγματι ήταν:

Μια νούλα

Χρήστος Δάλκος από τη συλλογή "Νευρόσπαστο τηλεχειριστηρίου" 2007 Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 1:06 π.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Χρήστος Δάλκος ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2016 ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΜΊΛΤΟΥ ΣΑΧΤΟΎΡΗ ΣΤΟΝ ΣΤΆΘΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΆΝΟ Αν και δεν συμφωνώ με τις απόψεις και τη γενικότερη στάση του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, αυτή η συνέντευξη όμως, αποτελεί ένα σπάνιο ντοκουμέντο καθώς ο Μίλτος Σαχτούρης, δεν έδινε συχνά συνεντεύξεις. Επίσης, είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται ολόκληρη κι έτσι, θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας. Ας μείνουμε στις απαντήσεις του Μίλτου λοιπόν...

Χ.Ζ.

Σε κάτι παλιά χαρτιά, 30 χρόνων και βάλε, βρήκα αυτό: είναι η πρώτη συνέντευξη που πήρα ποτέ -και είναι από τον Μίλτο Σαχτούρη! Δεν ήξερα τότε πώς να χειριστώ το τεράστιο υλικό – δημοσίευσα ένα μικρό κομμάτι της. Τώρα που ο χρόνος δίνει άλλη αξία και νόημα στα πράγματα με τα οποία κάποτε, άμαθα, πειραματιστήκαμε, νομίζω ότι αξίζει να δημοσιευτούν αυτά τα λόγια ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές. Η συνέντευξη έγινε στο σπίτι του στην Κυψέλη, παρουσία της Γιάννας Περσάκη.

Σ.Τ.

ΚΎΡΙΕ ΣΑΧΤΟΎΡΗ, ΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ Ο ΚΑΛΎΤΕΡΟΣ ΤΡΌΠΟΣ ΝΑ ΔΙΑΒΆΖΟΥΝ ΤΗ �ΔΎΣΚΟΛΗ» ΠΟΊΗΣΗ ΣΑΣ; Θέλω να πλησιάζουν την ποίησή μου με αγάπη μόνο, χωρίς διανοητικές τάσεις και προεκτάσεις που αγνοώ. Ο Ισαάκ Μπράιτον, ας πούμε, δεν ξέρω καν ποιος είναι, ούτε ο Ιωάννης Βενιαμίν δ’ Αρκόζι. Στους πέντε χιλιάδες που αγόρασαν τελευταία τα ποιήματά μου θα υπάρχουν 100-200 άνθρωποι που καταλαβαίνουν, άσχετα από τη μόρφωσή τους. Το έχω ξαναπεί, στο Μαρούσι, προ πολλών ετών, ένας τσαγκάρης με γνώσεις Δ’ Δημοτικού διάβαζε τη �Λησμονημένη» κι έκλαιγε εξηγώντας μου πως είναι ερωτικό ποίημα – αυτό που είναι από τα πλέον δύσκολά μου. Πάντα ορισμένοι με μια ευαισθησία αλλιώτικη, που έχουν ανάγκη την ποίησή μου, θα με καταλαβαίνουν. Μερικοί θυμώνουν όταν τους επισημαίνεις την έλλειψη ευαισθησίας που τους αποκλείει από τη μέθεξη. Ένας συνταγματάρχης μπορεί να παραδεχτεί ότι δεν καταλαβαίνει τον Μπετόβεν, αλλά επιμένει ότι μπορεί και κρίνει όλη την ποίηση. Δεν χρειάζεται να έχεις σχέση με την ποίηση για να συγκινηθείς. Εκείνο που με ικανοποιεί περισσότερο απ’ όλες τις κριτικές και τα γραφόμενα είναι οι ομολογίες μερικών νέων παιδιών ότι βρήκαν στην ποίησή μου κάποιον που συμπάσχει μαζί τους. Ήταν σαν να προέβλεψα τα δύσκολα χρόνια μας. ΤΟ ΈΡΓΟ ΣΑΣ ΈΧΕΙ, ΚΥΡΊΩΣ ΑΠΌ ΆΠΟΨΗ ΎΦΟΥΣ, ΣΥΝΕΚΤΙΚΌΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΈΠΕΙΑ

ΠΡΩΤΟΦΑΝΉ.

Δεν εκτιμώ όσους πετάγονται από το ένα θέμα στο άλλο και αλλάζουν το ύφος σαν πουκάμισο. Είναι κάτι που με ενοχλεί και στον Πικάσο. Η λεγόμενη ανανέωση. Εγώ πιστεύω ότι ένας γνήσιος ποιητής έναν κόσμο έχει, και αυτόν εκφράζει. Το είπε και ο Παλαμάς: «Το ίδιο τραγούδι πάντα να λες, είτε γελάς είτε κλαις». Εκτιμώ τον Ρουό και τον Σαγκάλ που διατήρησαν το στυλ τους ως

το τέλος.

Ο ΚΌΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΗ ΔΕΝ ΥΦΊΣΤΑΤΑΙ ΠΟΤΈ ΜΕΤΑΒΟΛΈΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΊΑ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΚΆΠΟΤΕ ΜΆΛΙΣΤΑ ΒΊΑΙΕΣ; Ναι, δεν αλλάζει ποτέ όμως ο μηχανισμός του οράματος, εκτός και είναι πλαστός. Ο γνήσιος ποιητής πρέπει να βρει το «μηχανάκι» του. Να καταλήξει κάπου... Κι εγώ στις �Παραλογαίς» άρχισα να κάνω δοκιμές, για να καταλήξω οριστικά στο «Με το πρόσωπο στον τοίχο». ΠΏΣ ΜΠΟΡΕΊ ΈΝΑΣ ΠΟΙΗΤΉΣ ΝΑ ΦΑΝΕΊ

ΧΡΉΣΙΜΟΣ;

ΤΟ ΈΡΓΟ ΣΑΣ ΈΧΕΙ ΚΆΠΟΙΟ ΑΊΤΗΜΑ ΠΈΡΑ ΑΠΌ ΤΗ ΜΥΣΤΗΡΙΏΔΗ ΑΝΆΓΚΗ ΠΟΥ ΤΟ ΚΙΝΕΊ; Ο ποιητής είναι άχρηστος. Είναι είδος πολυτελείας. Βοηθάει ορισμένους μόνο ευαίσθητους ανθρώπους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που έχει αυτή η ζωή. ΑΥΤΌ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΉΔΗ ΚΆΤΙ; Ίσως, και παρόλο που δηλώνω έτσι αφοριστικά την αχρηστία του ποιητή, βλέπω οπωσδήποτε την έστω περιορισμένη κοινωνική λειτουργία του. Υπάρχει αυτή η αντίφαση. Ο κόσμος γελάει όταν δηλώνεις ποιητής, άλλωστε τα περισσότερα ειδύλλιά μου τελειώσανε άμα τη δηλώσει της ποιητικής μου ιδιότητος. Πολλοί ντρέπονται.

ΕΣΕΊΣ;

Όχι, εγώ ήμουν ανέκαθεν τρελός, επαναστατημένος. Το πλήρωσα ακριβά αυτό, αλλά δεν μετάνιωσα ποτέ. ΝΙΏΣΑΤΕ ΠΟΤΈ ΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΣΕΤΕ ΚΆΤΙ ΠΑΡΆΛΛΗΛΟ Ή ΕΝΆΝΤΙΟ ΣΤΗΝ ΠΟΊΗΣΗ; Όχι, ποτέ. Και όταν άφησα τα Νομικά τον τελευταίο χρόνο, έβαλα συμβόλαιο με τον εαυτό μου. Ζωγράφισα κάποτε, αλλά ως παιχνίδι και μόνον όταν δεν έγραφα ποιήματα. Άλλοτε επιχείρησα να δουλέψω, ακόμα και ως μεταφραστής, και όταν μου έμπαινε μια λέξη στο μυαλό, δεν κοιμόμουν όλο το βράδυ. Η Γιάννα Περσάκη, στην οποία οφείλω πολλά ακόμα, με απέτρεψε και γλίτωσα από το μαρτύριο. Οι καθαρόαιμοι ποιητές δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο. Άλλοι τα καταφέρνουν. Δεν τους αγαπώ αυτούς τους άλλους. Ποτέ δεν αγάπησα τον Κλοντέλ που ήταν και διπλωμάτης και ας τον είπαν μεγάλο. Ο Σεφέρης το είχε πει στον Ελύτη: «Αν δεν είχα αυτήν τη δουλειά, πόσο ωραιότερα πράγματα δεν θα είχα γράψει». ΚΎΡΙΕ ΣΑΧΤΟΎΡΗ, ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΈΧΝΕΣ

ΑΓΑΠΆΤΕ;

Εγώ λατρεύω τον Μπέλα Μπάρτοκ και, φυσικά, τον δικό μας, ισάξιο, ει μη και καλύτερο, Σκαλκώτα, άνθρωπο που κατατρέξανε πολύ σ’ αυτό τον τόπο. �Σ’ ΑΥΤΌ ΤΟΝ ΤΌΠΟ ΌΣΟΙ ΑΓΑΠΟΎΝΕ...» �Τρώνε βρόμικο ψωμί». Τον Σαββόπουλο τον αγαπάω πάρα πολύ. Αυτός είναι παιδί μας. Έχει βγει από τον κόσμο μας. Αυτό το ποίημα, η «Άννα», είναι το ωραιότερο ερωτικό ποίημα που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Είναι τόσο μυστηριώδες και ωραίο. Θυμίζει σ’ οποιονδήποτε την πρώτη του αγάπη. ΑΓΑΠΆΤΕ ΠΟΛΎ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΤΊΛΑΝ ΤΌΜΑΣ. Ναι, και πρόσφατα έγραψα ένα μεγάλο ποίημα γι’ αυτόν. Εμένα μου αποκαλύφθηκε στην ηλικία των σαράντα και τον ένιωσα πράγματι σαν αδελφό. Να ένας ποιητής καθαρός, που δεν πρέπει να ανοίγεις λεξικό, σαν τον Έλιοτ, για να αποκρυπτογραφήσεις τα ονόματα. Με συνέρπασε που αυτός, ένα χωριατόπαιδο από την Ουαλία, κατέβηκε στο Λονδίνο και διέλυσε όλους αυτούς τους πανεπιστημιακούς με τα συνέδριά τους: τον  Όντεν, τον Μακ Νις. Αυτοί ταξινομήθηκαν σε επιτομές και πανεπιστήμια, ενώ ο Ντίλαν Τόμας είναι από τους τελευταίους μεγάλους λυρικούς του αιώνα μας. Μεταφράζοντάς τον κατάλαβα την αξία του, την ποιότητα και τον λυρισμό του, την οικονομία του λόγου του.       ΣΑΣ ΕΝΤΆΣΣΟΥΝ ΆΛΛΟΤΕ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΤΈΣ, ΆΛΛΟΤΕ ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΈΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΌΓΟΥ. ΕΣΕΊΣ ΠΟΥ ΕΝΤΆΣΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΟΊΗΣΉ ΣΑΣ; Κέρδισα πάρα πολλά πράγματα από τον υπερρεαλισμό, αλλά ποτέ δεν ήμουν καθαρόαιμος υπερρεαλιστής. Έχω οφειλές παντού και κυρίως στις μεγάλες ξένες λογοτεχνίες. Οι νέοι παίρνουν αίμα από τους παλιούς και προχωρούν τον δρόμο τους – εννοείται οι νέοι που έχουν ταλέντο, γιατί οι άλλοι, οι κακοί, απλώς μιμούνται. ΠΡΟΧΩΡΟΎΝ ΤΟΝ ΔΡΌΜΟ ΤΟΥΣ ΣΕ ΡΉΞΗ Ή ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΊΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΟΥΣ; Η ρήξη, όταν υπάρχει, είναι φαινομενική. Στον υπερρεαλισμό υπήρχε ήδη ο Απολινέρ, και γρήγορα προσυνεταιρίσθησαν τον Λοτρεαμόν και τον Ιερώνυμο Μπος. ΤΑ ΠΟΙΉΜΑΤΆ ΣΑΣ ΈΧΟΥΝ ΚΆΤΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΊΑ ΤΟΥ ΜΠΟΣ. Και ο κ. Μαρωνίτης το διαπιστώνει αυτό. Μου αρέσει πάρα πολύ, αλλά γνώρισα το έργο του αφού είχα γράψει τα περισσότερα ποίηματά μου. Νέος, είχα επηρεαστεί πολύ από τις εικόνες του Νταλί – αυτού του κατεργάρη και λιγάκι απατεώνα. Μου αρέσουν ακόμα από τους Έλληνες ο Παρθένης, ο Μπουζιάνης κι ο Εγγονόπουλος. Από τον τελευταίο έμαθα πολλά πράγματα. Είχα τη χαρά να τον κάνω συντροφιά τρία χρόνια καθημερινώς, τότε που μίλαγε ακόμα με τους ανθρώπους – ήταν αληθινά σοφός. ΕΊΣΤΕ Ο ΚΑΤ’ ΕΞΟΧΉΝ ΠΟΙΗΤΉΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΌΓΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ. «ΦΎΣΕΙ ΚΑΙ ΘΈΣΕΙ», ΌΠΩΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΎΕΙ Ο ΔΆΛΛΑΣ («ΔΙΠΛΟΕΓΓΡΆΦΟΝΤΑΣ, ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΆΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΠΏΝΟΝΤΑΣ ΓΡΑΠΤΆ ΤΗΝ ΑΜΦΙΠΛΕΥΡΙΚΌΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΙΚΌΝΑΣ»). ΠΏΣ ΕΠΙΣΤΡΈΦΕΤΕ «ΣΏΟΣ» ΣΤΗ ΜΟΝΟΔΙΆΣΤΑΤΗ ΤΟΠΟΓΡΑΦΊΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉΣ ΣΑΣ ΖΩΉΣ; Είναι δυνατόν να επιστρέψω αλώβητος; Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Με κατατρώει αυτή η ποίηση. Οι ανθρώπινες σχέσεις μου γίνονται όσο πάνε και πιο δύσκολες. Κάποτε ισοφάριζα ωραία. Βέβαια, οι κοινωνικές σχέσεις πάντα με κουράζουν. Σπανίως μιλούσα σε συζητήσεις ασχέτων ανθρώπων σε ένα δωμάτιο. Τα τελευταία χρόνια είμαι πολύ μόνος. Η ίδια η γενιά του τριάντα δεν με λογάριαζε, πλην του Εμπειρίκου και του Εγγονόπουλου, που έζησε κι αυτός σε ένα υγρό υπόγειο 30 χρόνια κι επιβίωσε από τη γερή του κράση. Συνηθίζεται οι μετριότητες να ποδοπατούν μια ζωή στερημένη, τα δύσκολα χρόνια του καθενός. ΤΑ ΠΡΌΣΩΠΑ ΠΟΥ ΔΙΑΣΧΊΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΊΗΣΉ ΣΑΣ ΈΧΟΥΝ ΚΆΠΟΙΑ ΒΙΩΜΑΤΙΚΉ ΣΧΈΣΗ ΜΑΖΊ

ΣΑΣ;

Όχι απαραιτήτως. Τη φροϊλάιν Ράμσερ τη συνάντησα απλώς σε ένα νησί και μιλήσαμε δυο-τρεις φορές. Ο Ισαάκ Μπράιτον είναι όλος επινοημένος, αλλά με τον Γιώργο Μακρή, αυτόν το μεγάλης αξίας άνθρωπο, με συνδέει μια μακρόχρονη φιλία κι εκτίμηση. Δυστυχώς, τα ναρκωτικά και η σχιζοφρένεια τον κατέστρεψαν... Η ΣΎΓΧΡΟΝΗ, ΣΚΛΗΡΉ, ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΙΚΉ ΠΟΊΗΣΗ, ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΕΊ ΤΌΣΟ ΕΎΚΟΛΑ ΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΌ ΣΑΣ; Μου είναι αντιπαθής. Με θλίβει. Ένας βούρκος μόνος δεν κάνει Τέχνη∙ χρειάζεται ένα ανέβασμα, μια υπέρβαση. ΣΑΣ ΕΝΟΧΛΕΊ Η ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΜΈΝΗ ΓΛΏΣΣΑ ΑΠΈΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ «ΒΡΌΜΙΚΕΣ» ΛΈΞΕΙΣ»; Νομίζω ότι δεν γίνεται ποίηση έτσι. Τέτοια στοιχεία υπάρχουν σε όλους, αλλά από όλη την μπητ γενιά μόνο ο Γκίνσμπεργκ αξίζει, που ήταν και ποιητής. Μου έρχονται πεζογραφήματα, ιδίως από ομοφυλόφιλους, που δεν έχουν μια γραμμή έξω από τέτοιες περιγραφές. Πού είναι η τέχνη του λόγου; Και το περίεργο είναι ότι σχεδόν όλοι έχουν θητεύσει πρώτα σε κατηχητικά. Άλλους πάλι δεν τους καταλαβαίνω καθόλου, τόσο μπερδεμένα γράφουν. ΚΑΛΎΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΊΑ ΕΜΠΕΙΡΙΏΝ ΜΕ ΓΛΩΣΣΙΚΈΣ ΠΕΡΙΠΈΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΗΨΊΕΣ; Δεν ξέρω τι είναι. Οι ποιητές οι μεγάλοι ήτανε όλοι οραματιστές. Σήμερα τρίβονται σε πράγματα καθημερινά, χωρίς υπέρβαση. Εγώ όταν γράφω για ένα ποτήρι, αναφέρομαι σε κάτι πολύ ευρύτερο. Είναι όμως δύο νέοι που πολύ με έχουν συγκινήσει: Ο πολύ δυνατός Λευτέρης Πούλιος και ο Μιχάλης Γκανάς, που καταφέρνει ποιήματα ατμόσφαιρας Κρυστάλλη, αγροτικά, να τους δίνει προσωπικό τόνο και έντονη ποίηση. Η ΠΑΡΑΓΩΓΉ ΣΑΣ ΑΡΑΙΏΝΕΙ ΌΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ

ΠΟΛΎ.

Γράφω μόνο όταν μου έρχεται έμπνευση. Ποτέ δεν κάθομαι στο τραπέζι να γράψω ένα μέτριο ποίημα. Προτιμώ αυτά τα λίγα, αλλά να είναι γνήσια. Μπορεί και να μην εκδώσω άλλη συλλογή, αν δεν με ικανοποιεί. Ίσως ακολουθήσω το παράδειγμα του Αναγνωστάκη (αν και το θεωρώ σφάλμα του – πολύ αγαπώ την ποίησή του και τον ίδιο). ΈΣΤΩ ΑΡΓΆ, ΌΜΩΣ, ΈΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΑΓΝΏΡΙΣΗ. Αλλά και η ανασφάλεια που ποτέ δεν ξεπερνιέται... Η ΠΟΛΙΤΕΊΑ ΠΏΣ ΠΡΟΩΘΕΊ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΉ ΜΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΉ; Με ποδοσφαιρικούς αγώνες. Αν δεν υπήρχαν ορισμένες συμπτώσεις, μερικοί ποιητές θα ’χαμε πεθάνει προ ετών. ΤΑΝ ΞΑΝΑΓΥΡΊΖΕΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΌΝ, ΌΤΑΝ ΣΚΈΠΤΕΣΘΕ ΤΗ ΖΩΉ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΈΡΓΟ ΣΑΣ, ΈΧΕΤΕ ΤΟ ΣΥΝΑΊΣΘΗΜΑ ΌΤΙ ΕΚΠΛΗΡΏΣΑΤΕ ΣΩΣΤΆ ΤΟΥΣ ΌΡΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΑΊΟΥ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΑΣ; Ναι, το πιστεύω, γιατί το έχω πληρώσει. Και τα αποτελέσματα φαίνονται τώρα, στα 65 χρόνια μου. Δεν δέχτηκα ούτε τραγουδάκια να κάνω για να επιβιώσω, ούτε τίποτε άλλο. Ήμουν απόλυτος και είναι περίεργο πώς επέζησα ως εκ θαύματος.   ΚΑΤΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ Κάτι επικίνδυνα κομμάτια

χάος

είν’ η ψυχή μου που έκοψε με τα δόντια του

ο Θεός  

Άλλοι τα τριγυρίζουν πάνω σε σανίδια τα δείχνουν

τα πουλάνε

τ' αγοράζουν Εγώ δεν τα πουλώ. Οι άνθρωποι τα κοιτάζουν

με ρωτάνε

άλλοι γελάνε άλλοι προσπερνάνε Εγώ δεν τα πουλώ. Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 2:58 π.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Μίλτος Σαχτούρης ΔΕΥΤΈΡΑ, 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2016 ΜΑΝΌΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΆΚΗΣ - ΤΟ ΠΕΡΙΘΏΡΙΟ '68

- '69

Όλοι αυτοί οι πολεοδόμοι, φιλόσοφοι, οικονομολόγοι, καθηγητές κτλ. που γράφουν, συζητούν, αγορεύουν σε συνέδρια και σεμινάρια για τη βαρβαρότητα των πόλεων, τη μαζοποίηση, την αλλοτρίωση, το αδιέξοδο του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού, από προοδευτική πάντα σκοπιά, αριστερή και συνήθως άκρως ριζοσπαστική - πόσο βολεμένοι οι ίδιοι σε θέσεις με γερούς μισθούς και επιμίσθια, με παροχές και ταξίδια, πόσο δεμένοι οι ίδιοι με το σύστημα που καταριούνται και, υποτίθεται, αγωνίζονται για την ανατροπή του, πόσο βέβαιοι τελικά πως τίποτα ευτυχώς δεν κινδυνεύει ν' αλλάξει, τουλάχιστο στο αμέσως προσεχές μέλλον "Με προκαλούν" είπες. Μανόλης Αναγνωστάκης - το περιθώριο '68

- '69

Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 1:38 μ.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Μανώλης Αναγνωστάκης ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 29 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2016 ΜΟΥΣΙΚΉ ΠΟΙΗΤΙΚΉ ΕΚΠΟΜΠΉ Μουσική ποιητική εκπομπή στο ράδιο ψαλίδι, σε ένα αφιέρωμα σε... στίχους ποιητών που αγαπήσαμε. Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη την εκπομπή από εδώ Επίσης, μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα του ψαλιδιού και να ενημερωθείτε για το πρόγραμμα του σταθμού και να ακούσετε όποια εκπομπή σας κάνει κέφι. http://psalidi.espivblogs.net/ Κάναμε κάποιες εκπομπές με θέμα την ποίηση και τη μουσική, τις οποίες μπορείτε να βρείτε εδώ Σχόλια και παρατηρήσεις, επιθυμητά. Καλή ακρόαση. Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 4:44 π.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

ΚΥΡΙΑΚΉ, 11 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2015 ΤΡΕΙΣ ΝΈΕΣ ΜΕΤΑΦΡΆΣΕΙ ΑΠΌ ΤΗ ΆΝΝΑ ΜΑΡΊΑ ΙΑΚΌΒΟΥ ΣΕ ΠΟΊΗΣΗ ΤΟΥ CHARLES BUKOWSKI ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ ΕΝΌΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΎ ΥΠΟΨΗΦΊΟΥ ΣΕ ΈΝΑ ΠΊΝΑΚΑ ΔΙΑΦΗΜΊΣΕΩΝ ΤΗΣ ΠΌΛΗΣ

να τος

όχι πολλά μεθύσια όχι πολλοί καυγάδες με γυναίκες όχι πολλά κλαταρισμένα λάστιχα ποτέ δε σκέφτηκε την αυτοκτονία όχι περισσότεροι από τρεις πονόδοντοι ποτέ δεν έχασε γεύμα ποτέ δεν έκανε φυλακή ποτέ δεν ερωτεύτηκε 7 ζευγάρια παπούτσια ένας γιος στο πανεπιστήμιο αμάξι ενός έτους ασφαλιστήρια συμβόλαια ένα πολύ πράσινο γρασίδι κάδοι σκουπιδιών καλά σφραγισμένοι θα εκλεγεί. ΕΡΩΤΕΎΤΗΚΑ είναι μικρή, είπε, αλλά κοίτα εμένα, έχω ωραίους αστράγαλους, και κοίτα και τους καρπούς μου, έχω

ωραίους

καρπούς

Θεέ μου,

νόμιζα ότι πήγαινε καλά, και τώρα ξανά αυτή, κάθε φορά που σου τηλεφωνεί τρελαίνεσαι, μου είπες ότι τελείωσε μου είπες ότι ως εδώ ήταν, άκου, έχω ζήσει αρκετά για να γίνω μια καλή γυναίκα, γιατί έχεις ανάγκη μια κακή γυναίκα; έχεις ανάγκη να σε βασανίζουν, έτσι

δεν είναι;

νομίζεις ότι η ζωή είναι σάπια αν κάποιος σου συμπεριφέρεται σάπια, όλα ταιριάζουν, έτσι δεν είναι; πες μου, αυτό είναι; θέλεις να σου

φέρονται

σκατά;

και ο γιος μου, ο γιος μου θα σε

γνώριζε.

το είπα στο γιο μου και παράτησα όλους τους εραστές μου. στάθηκα σε ένα καφέ και ούρλιαξά ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ, Και τώρα με κορόιδεψες… συγγνώμη, είπα, ειλικρινά συγγνώμη. κράτα με, είπε, θα με κρατήσεις σε

παρακαλώ;

ποτέ ξανά δε βρέθηκα σε κάτι τέτοιο,

είπα,

σε ένα τέτοιο τρίγωνο… σηκώθηκε και άναψε τσιγάρο, έτρεμε ολόκληρη. έκανε βήματα πάνω κάτω, άγρια και τρελή. ήταν μικροκαμωμένη. τα χέρια της ήταν λεπτά, πολύ λεπτά και όταν ούρλιαξε και άρχισε να με χτυπάει την έπιασα απ’ τους καρπούς και μετά πέρασα στα μάτια¨ μίσος, αιώνες βαθιά και αληθινά. έκανα λάθος, ήμουν απρεπής και άρρωστος. όλα τα πράγματα που είχα μάθει είχαν χαραμιστεί. δεν υπήρχε ζωντανό πλάσμα τόσο βρώμικο όσο εγώ και όλα τα ποιήματα μου ήταν

εσφαλμένα.

ΑΓΚΆΛΙΑΣΕ ΤΟ ΣΚΟΤΆΔΙ ο σάλος είναι ο θεός η τρέλα είναι ο θεός όταν ζεις μονίμως ήρεμα ζεις μονίμως το θάνατο. η αγωνία μπορεί να σκοτώσει

ή

η αγωνία μπορεί να κρατήσει το βάρος

της ζωής

αλλά η ηρεμία είναι πάντα τρομακτική η ηρεμία είναι ό,τι χειρότερο να περπατάς

να μιλάς

να χαμογελάς, να φαίνεται ότι είσαι. μην ξεχνάς τα πεζοδρόμια τις πόρνες, την προδοσία, το σκουλήκι μέσα στο μήλο, τα μπαρ, τις φυλακές, τις αυτοκτονίες των εραστών. εδώ στην Αμερική έχουμε δολοφονήσει έναν πρόεδρο και τον αδερφό του, ένας άλλος πρόεδρος παραιτήθηκε από τη θέση του. οι άνθρωποι που πιστεύουν στην

πολιτική

είναι σαν τους ανθρώπους που πιστεύουν στο θεό¨ είναι κάτι αποτυχημένοι που έχουν

έφεση

στα ασήμαντα. δεν υπάρχει θεός δεν υπάρχει πολιτική δεν υπάρχει ηρεμία δεν υπάρχει έρωτας δεν υπάρχει έλεγχος δεν υπάρχει σχέδιο μείνε μακριά από το θεό παράμεινε ενοχλημένος

γλίστρα

Charles Bukowski

της Άννας-Μαρίας Ιακώβου Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 11:27 μ.μ. Δεν υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Charles Bukowski ΤΕΤΆΡΤΗ, 18 ΜΑΡΤΊΟΥ 2015 ΟΙ ΓΥΝΑΊΚΕΣ ΜΕ ΤΑ ΑΛΟΓΊΣΙΑ ΜΆΤΙΑ - ΤΆΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΊΤΗΣ (απόσπασμα του έργου του) ...γι αυτό και μέσα σε κάθε ζωή υπάρχει πάντα κάτι πιo βαθύ απ' τον εαυτό της - η ζωή των άλλων. ...η μοναξιά είναι τόσο απέραντη ώστε έρχονται δυο - δυο για να την υπομείνουν. Στα πρόσωπά τους οι βαθιές ρυτίδες είναι τ' αυλάκια που κυλάει ο χρόνος πέφτοντας αθόρυβα στην αιωνιότητα. ...κι είναι περίεργο πόσο ψεύτικα φαίνονται καμιά φορά τα πιo αληθινά πράγματα... Ήθελε να ζήσει και δεν υπάρχει άλλος τρόπος ζωής, έξω απ' τη ματαιοδοξία.

Δεν ήξερε,

πως το κλειδί της φυλακής του καθένας το κρατάει στην τσέπη του... Γιατί οι γυναίκες έχουν προαιώνιους, μυστικούς δεσμούς με το αίμα αίμα της ήβης, αίμα της παρθενιάς, αίμα της γέννησης... ...οι πράξεις τρέχουν αίμα απ' τη δειλία αποκεφαλισμένες... ...αίμα για να γεννηθείς, αίμα για να πεθάνεις βαθύ, σα θαύμα, ανθρώπινο αίμα. ...σε τούτο το πανάθλιο ξενοδοχείο γινόταν το πανάρχαιο μυστήριο της τιμωρίας και της συγχώρεσης... Γιατί η ζωή είναι ατελείωτη και μπορεί κανείς να ξαναρχίσει και δυο φορές - να ξαναρχίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή... Kι είσαι ξέχειλος από ανθρώπινα

πεπρωμένα.

...ένα καινούργιο ζευγάρι ανεβαίνει κιόλας τη σκάλα έτοιμο να ριψοκινδυνέψει την ψυχή του

στη μεγάλη

αβεβαιότητα του έρωτα. Kαι πέρα στο βάθος απλώνεται η πόλη απέραντη, πολύβουη, κατάφωτη, αμφιθεατρική, σαν ένα αρχαίο, γιγάντιο

στάδιο

όπου οι δειλοί δεν έχουν θέση. Kι α, ποια άλλη, αλήθεια, πιο απροσμέτρητη λεηλασία υπάρχει της απρόσιτης αιωνιότητας, απ' το τραγούδι. "Aύριο", λες, και μέσα σ' αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ. ...τους μιλούσε για την ελπίδα και το μέλλον - κι άλλες τέτοιες βλασφήμιες. Kαι τ' όνομά του ήταν μεγάλο, σαν οποιοδήποτε ανθρώπινο όνομα. Mια ζωή, αλήθεια, μπορεί να τελειώσει στη μέση, μια άλλη να μην αρχίσει ποτέ... A, ναι, με τούτο το μικρό κλειδί κει πάνω στο κομοδίνο τα κορίτσια κλειδώνουν κάθε βράδυ τις εισπράξεις και τη μνήμη τους για να μπορούν να ζουν. Kαι μόνο εκείνη η γυναίκα, θάρθει η αναπότρεπτη ώρα, μια νύχτα, που θα νιώσει με τρόμο

ξαφνικά,

πως στέρησε τον εαυτό της απ' την πιο βαθειά, την πιο μεγάλη ερωτική πράξη μην αφήνοντας έναν άντρα να κλάψει στα

πόδια της.

...κι απ' όλα πιό χειρότερο, όταν όχι η ελπίδα πια, μα κι αυτός ο ίδιος ο πόνος σου σ' αφήνει. Kι όπως αργά, μεσάνυχτα, γυρίζαμε στα

σπίτια μας

τρεκλίζοντας, δεν ήμασταν μεθυσμένοι.

Γυρίζαμε

βαρειοί απ' αλήθειες.

Mα να,

που όπως ύστερ' από καιρό μπαίνει κανείς στο σπίτι που του λήστεψαν, ανοίγουμε δακρύζοντας και

μπαίνουμε

στην Iστορία. Mα πιο πολύ νοιώσαμε την αδυναμία που

κρύβεται

πίσω απ' την κακία. ...είπαμε ψέματα από φόβο κι ύστερα είπαμε ψέματα, έτσι, απο

συνήθεια.

Ή κάποτε είπαμε και την αλήθεια, μα δε μας πίστεψαν. ...σ' αναζητάω σαν τον τυφλό που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας σ' ένα σπίτι πού ‘πιασε φωτιά. Kι ο άνεργος που γυρίζει αργά, για να χουν όλοι κοιμηθεί στο σπίτι... ...να λιχνίζει κι ο κίνδυνος την ψυχή μας και να μένει ότι πιο άγιο και καθαρό. ...νύχτες υψωμένες ως το άπειρο, κι ακόμα ψηλότερα, ως τον εαυτό μας, ωριμάζοντας το απίθανο και το

οριστικό.

Ήρεμος και απόμακρος, σα μια πράξη που

έγινε

και την ακολουθεί η σιωπή. ...αν η καλοσύνη είναι το χέρι του Θεού πάνω απ' τον κόσμο, η δικαιοσύνη είναι το πρόσωπο του μεγάλου ανθρώπινου πλήθους

μέσα μας.

Γιατί ο πόνος, ο απέραντος ανθρώπινος πόνος, σ' ανασηκώνει πάνω απ' τον εαυτό σου... Kαι τότε καταλαβαίνεις τους πόνους του απείρου όταν κοιλοπονούσε τον κόσμο. Kαι τους πόνους της γής για να γεννήσει ένα στάχυ. Ή τους πόνους ολόκληρης της αιωνιότητας, για να γεννηθεί

κάποτε

ένα τραγούδι. Kαι μέσα στη φωνή μας τρέμαν όλοι οι αιώνιοι χωρισμοί. ...μη μας στερήσεις ποτέ, ω άγια, γλυκειά ζωή την αγάπη μας για σένα! Mα τα χέρια τους είναι τυφλά, σακατεμένα απ' το βάρος όλων αυτών που δεν έδωσαν. ...άνθρωποι μικρόψυχοι μέσα στις αρετές τους, κι άλλοι εξαγνισμένοι απ' τις πελώριες αμαρτίες τους. ...κι ο κάθε πόνος μας είναι μια μυστική, πικρή επιστροφή στην άγια ταπεινότητα των απλών πραγμάτων... Δικές μας απαιτήσεις απ' τους άλλους, ενώ μαντεύαμε κι εκείνων τη μικρότητα και τη δική μας υστεροβουλία. Λόγια που τα προμελετήσαμε, μα που

όταν

ήρθε η ώρα

δώσαν τη θέση τους σε μια δειλή σιωπή... ...που να πας τότε; πού θα κρυφτείς! Tι

την έκανες

την ανεπανάληπτη ζωή σου; Γιατί στο βάθος, μας βασανίζει ανελέητα η απόγνωση να χουμε κάτι ολότελα δικό μας... ...κι ο εγωισμός, είναι κι αυτός ένας απελπισμένος

τρόπος

να υπάρξεις. Mα όστις απωλέσει την ψυχήν αυτού, με

τι θέλει

την αντικαταστήσει;

Ω μάνα, Γη!

H σημαία μας είναι αγέρωχη σαν τα

φέρετρα

η σημαία μας είναι αναμάρτητη σαν τις

μητέρες

η σημαία μας είναι σκληρή σαν το Θεό. Nάσαι τόσο πρόσκαιρος, και να κάνεις όνειρα τόσο αιώνια! Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 2:00 π.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Τάσος Λειβαδίτης ΔΕΥΤΈΡΑ, 9 ΜΑΡΤΊΟΥ 2015 ΓΥΝΑΊΚΕΣ - ΤΆΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΊΤΗΣ “…Φτωχές γυναίκες, μοδίστρες, δακτυλογράφοι, ασπρορουχούδες, τίμιες ή σπιτωμένες, ακόμα κι άλλες εκείνες του σκοινιού και του

παλουκιού,

γυναίκες του ανέμου, της βροχής, του κουρνιαχτού, νιώσαμε το φόβο που κρύβεται καμιά

φορά

πίσω από την αγνότητα, την κούραση πίσω από την καλοσύνη ή την αδιαφορία πίσω απ’ την υπακοή. Μα πιο πολύ νιώσαμε την αδυναμία που κρύβεται πίσω απ’ την κακία. Συχνά μας άφησαν εκείνοι που αγαπούσαμε πολλές, πάνω στη τρέλα τους, τους ρίξανε βιτριόλι, οι πιο πολλές βέβαια κλάψαμε, χτυπηθήκαμε, μα φροντίσαμε σύντομα να βρούμε έναν

άλλον,

γιατί τα χρόνια περνάνε… Αν μας έβλεπε κανείς το βράδυ, όταν μένουμε μονάχες και βγάζουμε τις φουρκέτες, τις ζαρτιέρες, και κρεμάμε στην κρεμάστρα το πανωφόρι κι αυτήν τη βαμμένη μάσκα που μας φόρεσαν, εδώ και αιώνες τώρα,

οι άντρες

για να τους αρέσουμε – αν μας έβλεπαν, θα τρόμαζαν μπροστά σε

τούτο

το γυμνό, κουρασμένο πρόσωπο. Αχ, γυναίκες έρημες, κανείς δεν έμαθε ποτέ πόση αγωνία κρύβεται πίσω απ’ τη λαγνεία, ή την υστεροβουλία μας. Και πάντα γυρεύαμε το καλύτερο…. Συχνά καταφύγαμε και στις χαρτορίχτρες, τρέχουμε στα μέντιουμ να μάθουμε- τι να μάθουμε; Διαβάζουμε καθημερινά το ωροσκόπιο στις εφημερίδες, πηγαίνουμε σε διάφορους ύποπτους αστρολόγους… λοιπόν πού πάμε; Από πού ερχόμαστε; Τι

ψάχνουμε

παλεύοντας αιώνια με τα έξω και τα μέσα μας στοιχεία; Ερχόμαστε απ’ το φόβο και το φόνο, απ’ το αίμα και την επανάληψη. Ερχόμαστε απ’ την παλαιολιθική αρπαγή- κι αρχίζουμε την ανθρώπινη φιλία. Τέλος, ύστερα από πολλά, παντρευόμαστε, κάνουμε κάμποσες εκτρώσεις, αρκετά

παιδιά,

ύστερα έρχεται η κλιμακτήριος, οι μικρονευρασθένειες, κι ύστερα τίποτα. Όλα καταλαγιάζουν

μέσα μας.

Κι επιθυμίες κι αναμνήσεις- αχ

περνάει

γρήγορα η ζωή, ούτε το καταλαβαίνεις. Τα παιδιά ζούνε σ’ ένα δικό τους κόσμο, δε μας ξέρουν παρά μονάχα σα μητέρες, δεν μπόρεσαν να μας δουν ποτέ λίγο κι εμάς σαν ανθρώπους- με τις μικρότητες ή τις παραφορές

τους.

Έτσι ζήσαμε. Αγνοημένες και μονάχες

μέσα

στο εσωτερικό μας πάθος, αγνοημένες κι έρημες μέσα στην

ιερότητα

της μητρότητάς μας…” (Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση, τ. 1, Κέδρος) Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 2:32 π.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Τάσος Λειβαδίτης ΤΕΤΆΡΤΗ, 18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2015 ΙΛΙΣΣΌΣ – ΘΆΝΟΣ ΚΌΗΣ/ΛΟΣΤ ΜΠΌΝΤΙΣ Ήταν εντελώς στα αρχίδια μου αν αυτό το ποτάμι λεγόταν Ιλισσός Αυτό που είχε σημασία, ήταν ότι ήταν το μοναδικό μέρος που μπορούσα να χωθώ για να ξεφύγω από τους μπάτσους Μπήκα από την είσοδο στην Καλλιθέα κι άρχισα να τρέχω μέσα στο στεγασμένο τσιμεντομένο ποτάμι ώσπου έτρεχα στο απόλυτο σκοτάδι χωρίς να βλέπω εντελώς τίποτα πίσω

μου

τίποτα εντελώς μπροστά μου Ώσπου βρέθηκα με τα μούτρα μέσα στα

βρομόνερα,

τις αποχετεύσεις και τα βιομηχανικά

λύματα

Και η γλώσσα μου βούτηξε στα κάτουρα των ποντικιών Ξαφνικά, το άγχος και η αγωνία μου,

έφυγαν

κι αφέθηκα να βυθίζομαι ήρεμα και

παράλογα

με το χρώμα του νερού να ξανοίγει γύρω

μου

σε ένα μπλε, μωβ, γαλάζιο που εναλλάσσονταν με μια θύελλα από

φως

που δημιουργούσε, όγκο, βάθος και κουρτίνες από φως σαν τροπική

καταιγίδα

Τότε κατάλαβα ότι κινούμαι με μεγάλη

άνεση

κουνώντας μόνο το κουτσό μου πόδι Παρόλα αυτά, γλιστρούσα όμορφα Βαθιά και μακριά, έβλεπα τα πάντα Όμως κοντά, ήταν όλα θαμπά, φλουταρισμένα Προσπάθησα να ενώσω τα χέρια μου σαν γυαλιά για να δω καλύτερα Σιγά σιγά, άρχισα να ξεχωρίζω τις ραφές από την μπλούζα της που ταξίδευαν το κορμί της σαν

ξερολιθιά

Γύρισε και μου άστραψε ένα χάδι με την ανάποδη του χεριού της Έτσι γύρισα το βλέμμα μου και κατάλαβα ότι όλοι εκεί, ήταν σε ένα

άλλο κόσμο

από αυτόν που ξέρουμε Εκεί δεν υπήρχε άγχος για τίποτα Οι άνθρωποι, δεν χωρίζονταν σε φυλές, σε πλούσιους και φτωχούς Όλοι αισθάνονταν, χαίρονταν Κανείς δεν κατείχε Κανείς δεν ήθελε γιατί είχε Είδα όλα τα σπάνια cd που έψαχνα, μπροστά μου αλλά δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να πάρω ούτε ένα Ολόγυρα είχε εξαιρετικές ζωγραφιές που άλλαζαν συνέχεια Ανάλογα με ποιον τρόπο τις έβλεπες Όταν πείναγες, έφτανε να κοιτάξεις δεξιά, αριστερά Είχε τραπέζια με βουνά από κανελόνια με κιμά σαλτσαρωτά και σουβλάκια τυλιχτά τριών λογιών Ένα με πλημυρισμένο, τραγανιστό, πικάντικο γύρο το άλλο με πανσέτα και το τρίτο, δεν υπήρχε, ήταν απλώς το

τρίτο

Λίγο πιο κάτω υπήρχαν ταψιά με μουσταλευριά με μπόλικη κανέλα κι ένα δάχτυλο καρύδια από πάνω Η ηλικία ήταν αυτή ή απλά δεν ήταν Εκεί δεν υπήρχαν νυστέρια έτοιμα να επιτεθούν στις ρυτίδες Εκεί δεν υπήρχε καμία απειλή Όλα ήταν αλήθεια και όλα ήταν ψέμα Σαν κοίταζες μέσα στα μεγάλα κομμάτια από κεχριμπάρι Αναγνώριζες αγαπητά πρόσωπα που ήταν έτοιμα να συζητήσουν μαζί σου

Το άλσος

Το νερό

Το νερό

Και η μουσική που εκεί τη μετέφερε ο ένας στον άλλον με ένα άγγιγμα κι ένα βλέμμα Αυτό ήταν και το μόνο που έφερα πίσω

μαζί μου

Τη μουσική

Για να με πιστέψετε Αλλά για να δείτε κι εσείς τη μαγεία και την πληρότητα που ζούσαν εκεί Και φυσικά για να με πιστέψετε

Θάνος Κόης

Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 1:26 π.μ.

2

σχόλια:

Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Θάνος Κόης / Lost bodies ΠΈΜΠΤΗ, 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2015 ΤΈΧΝΗ ΕΣΤ… ΤΟΥ ΓΙΏΡΓΟΥ ΜΙΚΆΛΕΦ

I.

Τέχνη είναι το τρύπιο στομάχι του

Bukowski

Το βρακί της O’Keefe Η κλεπτομανία του Picasso Το δέρμα που ανατρίχιασε στο ουρλιαχτό του Ginsberg και τα αυτιά που τον άκουσαν να κλάνει Τέχνη σήμερα, δεν είναι οι τουρίστες της Avenue Montaigne ούτε όλοι οι φετιχιστές της Λουτετία Στο διάολο οι πρωτεύουσες της τέχνης Τα πατσουλιά & οι σέλφι στον πύργο

Ηλίας

Η σύγχρονη τέχνη γεννιέται στη Συρία Στα μάτια και στα όνειρα ανταρτών γεννιέται η τέχνη Τέχνη… ζωή, έρωτας, ελευθερία Στο διάολο οι τουριστικές αποστειρώσεις Σκατά στον τάφο της Αμφίπολης Δυο ίντσες του Αλέξανδρου…

II.

Κλειστές για την επόμενη δεκαετία οι

γκαλερί

Άνευροι κριτικοί κινηματογράφου Οι φιλελεύθερες φυλλάδες αρνούνται πεισματικά να πεθάνουν Ανώδυνη τέχνη σε μια επώδυνη ζωή Χορευτικά σόου της χούντας και μπάρμπεκιου λαχανικών για σαρκοφάγους μυοπόταμους έτσι για να περνάει η ώρα… Η αισθητική εθνικιστικής νεολαίας Παιδικές ζωγραφιές ενός φασίστα Οι φασίστες δεν έχουν ψυχή Η Τέχνη δεν υφίσταται χωρίς… Γεννιέται σάπια, στο λευκό ταβάνι του νοσοκομείου στα μάτια ενός σπασμένου αγοριού που τον κοιτάζει για μέρες χωρίς να μπορεί να περπατήσει Στο μουστάκι του παιδιού στο διπλανό

κρεβάτι

Στο σχεδόν ακρωτηριασμένο του πόδι Στο άγνωστο του διαδρόμου και στο κλάμα  της προϊσταμένης… Το παιδί αρνείται να μεγαλώσει Τα κόκκαλα αρνούνται να σταματήσουν

να πονάνε

Το ακρωτηριασμένο χέρι του Άγιου

Σπυρίδωνα

III.

Τα καρφιά στα χέρια του εσταυρωμένου στην πολυκατοικία απέναντι Ο ποιητής, μετανιωμένος Δεν υπολόγισε σωστά το χρόνο Προσπαθεί  μονάχος, να σταματήσει την αιμορραγία Το σχοινί δεν άντεξε το βάρος της

χοντρής

IV.

Ο πρωθυπουργός μόνος στην εξοχική του

κατοικία

βλέπει φιλαράκια και τραβάει μαλακία Μια αργόσυρτη κλανιά ακούγεται & ένα χαμόγελο περηφάνιας σκάει Η βροντερή πρωθυπουργική κλανιά κόστισε τη ζωή ενός αποστειρωμένου γάτου και δύο κουναβιών Νερωνισμός στην τέχνη Μια αγχωμένη μαλακία στη σκοπιά Ο απεγκλωβισμός του νεκρού νεοσύλλεκτου από τον καταχεσμένο καμπινέ… της ενηλικίωσης & της ανδρείας

V.

Τέχνη είναι ο κώλος της Belladonna, της Grey &

της Rain

Και όχι ενός Γερμανού εκκεντρικού φωτογράφου σε μια γκαλερί μοντέρνας τέχνης στην ψωλοκώσταινα. Οι νεκροί ζωντανεύουν Ο Βαν Γκογκ ξερνάει τα λάδια του στην όψη της ομώνυμης φίρμας Το στομάχι του, άδειο σαν τις τσέπες

του

και δοξασμένο σαν την αγάπη του αδερφού του

VI.

(έθνο)κάθαρση σε υπόθετο… http://georgemicalef.blogspot.gr/ https://kolobooks.wordpress.com/ Γιώργος Μικάλεφ Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 10:23 μ.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Γιώργος Μικάλεφ ΔΕΥΤΈΡΑ, 19 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2015 ΟΙ ΓΕΝΝΑΊΟΙ - ΜΊΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΎΡΗΣ

στη Γιάννα

Είναι γενναίοι, όμως κλαίνε πιστεύουνε σαν τα μικρά παιδιά φορούν κουρέλια ακριβά κοστούμια ζούνε μέσα σε κήπους ή επαύλεις ή μέσα σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό άλλοι μέσα σε δρόμους τρόμους τριγυρίζουν άλλοι σε σύρματα πάνω κρεμασμένοι

ανεμίζουν

άλλοι κλεισμένοι μες στις φυλακές όλοι πασκίζουνε ιδρώνουν χάνουνε, πετυχαίνουν ή νομίζουν ότι χάνουνε ή νομίζουν ότι πετυχαίνουν πάντοτε ο δαίμονας τούς παραστέκει σηκώνει την κάννη, το τουφέκι του στο κέντρο της καρδιάς τους σημαδεύει. Από την ποιητική συλλογή "Εκτοπλάσματα" 1986 Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 11:37 μ.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Μίλτος Σαχτούρης ΚΥΡΙΑΚΉ, 18 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2015 Η ΠΑΡΟΥΣΊΑ - ΜΊΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΎΡΗΣ στον Χρήστο Μπράβο

το ποίημα

κάθεσαι και το ξενυχτάς σαν τον νεκρό Στις δώδεκα και μισή

τη νύχτα

την ίδια ώρα και συγχρόνως φάνηκε στον μεγάλο καθρέφτη και στο παράθυρό μου ο Ντύλαν Τόμας μ' ένα αναμμένο κόκκινο κερί στο στόμα νεκρός βέβαια

κι άγιος

και τρελός

όπως τό έχω ξαναπεί — Έλα αδερφέ, μου λέει, μαζί μου σάπισες εδώ πέρα έλα στα βορινά φαράγγια της πατρίδας

μου

εδώ ζεις σ' ένα σάπιο τόπο που σε κοροϊδεύουν εκεί χαιρετάνε τους τρελούς και οι

παπάδες

κι η πάπια δε γεννάει πια πάγο γεννάει κόκκινο αυγό Αυτά τα λίγα μου είπε ο μεγάλος

ποιητής

όχι πια στον καθρέφτη και στο παράθυρό

μου

αλλά μέσα από τα ψηλά χορτάρια του θανάτου του μισός από τη μέση κι απάνω στο φως, έξω από το χορτάρι μισός από τη μέση και κάτω στο σκοτάδι κάτω από το φως. 15 Αυγούστου '81 της Παναγίας Από την ποιητική συλλογή "Εκτοπλάσματα" 1986 Αναρτήθηκε από Χρήστος Αντισθένης

Ζάχος

στις 11:47 μ.μ.

Δεν

υπάρχουν σχόλια: Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

BlogThis!

Μοιραστείτε

το στο Twitter

Μοιραστείτε το στο Facebook Κοινοποίηση

στο Pinterest

Ετικέτες Μίλτος Σαχτούρης Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

ΕΥΡΕΤΉΡΙΟ

* Αγγελάκας

(1)

* Αριστείδης Μυταράς - Μουσική

(1)

* Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

(1)

* Γ.Ι. Μπαμπασάκης

(1)

* Γενιά του Χάους

(1)

* Γιάννης Σκαρίμπας Ποιήματα

(1)

* Γιάννης Τσαρούχης

(1)

* Γιώργος Μικάλεφ

(1)

* Γιώργος Σουρής

(1)

* Δ. Σαββόπουλος

(1)

* Ηλίας Πετρόπουλος

(2)

* Θάνος Κόης / Lost bodies

(1)

* Καρυωτάκης

(6)

* Κατερίνα Γώγου

(8)

* Κωνσταντίνος Σοφιανός

(1)

* Κωστής Τριανταφύλλου

(1)

* Μάνος Χατζιδάκις

(4)

* Μανώλης Αναγνωστάκης

(5)

* Μαρία Πολυδούρη

(2)

* Μίλτος Σαχτούρης

(3)

* Νάνος Βαλαωρίτης

(1)

* Νικήτας Ράντος

(1)

* Νικόλας Άσιμος

(3)

* Νίκος Καββαδίας

(2)

* Νίκος Καζατζάκης

(1)

* Νίκος Χουλιαράς

(1)

* Παύλος Σιδηρόπουλος

(1)

* Ρώμος Φιλύρας

(1)

* Τάσος Λειβαδίτης

(14)

* Τέος Ρόμβος

(1)

* Τόλης Νικηφόρου

(1)

* Φώντας Λάδης

(1)

* Χρήστος Δάλκος

(1)

* Χρόνης Μίσσσιος

(2)

* Allen Ginsberg

(1)

* Arthur Schopenhauer

(1)

* Carlos De Oliveira

(1)

* Charles Baudelaire

(2)

* Charles Bukowski

(11)

* dario fo

(2)

* Edgar Allan Poe

(1)

* Friedrich Wilhelm Nietzsche

(1)

* Jack Kerouac

(1)

* Jean Genet

(1)

* Luis Cernuda

(1)

* Ray Carver

(1)

* Yianneis

(1)

ΤΑ ΙΣΤΟΛΌΓΙΆ ΜΟΥ

*

Η Νόσος Της Ποίησης

Το κάλεσμα

- Θα

μπορούσε ας πούμε να έρθει μια όμορφη γυναίκα και να καθίσει δίπλα μου στο καφενείο Ο Μίλτος και ο Τάσος α, μην ανησυχείτε τώρα μου έλεγαν πως έχουν

μι...

Πριν από 2 ημέρες

*

Οι πίνακες μου "Σπηλιές" - Τοπίο στο Ρέθυμνο

-

60Χ80cm Λάδια και βότσαλα σε καμβά Μετά από καιρό, αποφάσισα να ξαναπιάσω τα πινέλα. Στην προκειμένη περίπτωση, καθώς πάντα είχα πρόβλημα στο πώς να

απο...

Πριν από 2 χρόνια ΑΝΑΓΝΏΣΤΕΣ ΑΠΟΘΗΚΕΎΣΤΕ ΤΟ ΚΕΊΜΕΝΟ Ή ΚΑΙ ΟΛΌΚΛΗΡΟ

ΤΟ BLOG ΣΕ PDF

ΑΡΧΕΙΟΘΉΚΗ ΙΣΤΟΛΟΓΊΟΥ

* ▼  2018 (5)

* ▼  Δεκεμβρίου

(1)

* ▼  Δεκ 21

(1)

* Περί βιβλίων και συγραφής – Αρτούρ Σοπενάουερ * ►  Αυγούστου

(1)

* ►  Αυγ 17

(1)

* ►  Απριλίου

(3)

* ►  Απρ 15

(1)

* ►  Απρ 11

(1)

* ►  Απρ 05

(1)

* ►  2017 (7)

* ►  Νοεμβρίου

(1)

* ►  Νοε 13

(1)

* ►  Οκτωβρίου

(1)

* ►  Οκτ 15

(1)

* ►  Ιουλίου

(3)

* ►  Ιουλ 25

(1)

* ►  Ιουλ 18

(1)

* ►  Ιουλ 10

(1)

* ►  Μαρτίου

(1)

* ►  Μαρ 13

(1)

* ►  Ιανουαρίου

(1)

* ►  Ιαν 02

(1)

* ►  2016 (5)

* ►  Νοεμβρίου

(1)

* ►  Νοε 09

(1)

* ►  Οκτωβρίου

(1)

* ►  Οκτ 26

(1)

* ►  Σεπτεμβρίου

(2)

* ►  Σεπ 16

(1)

* ►  Σεπ 05

(1)

* ►  Απριλίου

(1)

* ►  Απρ 29

(1)

* ►  2015 (7)

* ►  Οκτωβρίου

(1)

* ►  Οκτ 11

(1)

* ►  Μαρτίου

(2)

* ►  Μαρ 18

(1)

* ►  Μαρ 09

(1)

* ►  Φεβρουαρίου

(2)

* ►  Φεβ 18

(1)

* ►  Φεβ 05

(1)

* ►  Ιανουαρίου

(2)

* ►  Ιαν 19

(1)

* ►  Ιαν 18

(1)

* ►  2014 (2)

* ►  Οκτωβρίου

(1)

* ►  Οκτ 19

(1)

* ►  Μαρτίου

(1)

* ►  Μαρ 02

(1)

* ►  2013 (10)

* ►  Οκτωβρίου

(2)

* ►  Οκτ 22

(2)

* ►  Μαΐου (2)

* ►  Μαϊ 30

(1)

* ►  Μαϊ 09

(1)

* ►  Απριλίου

(3)

* ►  Απρ 05

(3)

* ►  Μαρτίου

(1)

* ►  Μαρ 25

(1)

* ►  Ιανουαρίου

(2)

* ►  Ιαν 24

(1)

* ►  Ιαν 21

(1)

* ►  2012 (21)

* ►  Νοεμβρίου

(2)

* ►  Νοε 20

(1)

* ►  Νοε 10

(1)

* ►  Οκτωβρίου

(1)

* ►  Οκτ 28

(1)

* ►  Αυγούστου

(1)

* ►  Αυγ 30

(1)

* ►  Ιουλίου

(1)

* ►  Ιουλ 01

(1)

* ►  Ιουνίου

(1)

* ►  Ιουν 30

(1)

* ►  Μαΐου (3)

* ►  Μαϊ 27

(1)

* ►  Μαϊ 15

(1)

* ►  Μαϊ 11

(1)

* ►  Απριλίου

(6)

* ►  Απρ 29

(1)

* ►  Απρ 23

(1)

* ►  Απρ 21

(1)

* ►  Απρ 20

(1)

* ►  Απρ 09

(1)

* ►  Απρ 08

(1)

* ►  Μαρτίου

(1)

* ►  Μαρ 14

(1)

* ►  Φεβρουαρίου

(3)

* ►  Φεβ 29

(1)

* ►  Φεβ 17

(1)

* ►  Φεβ 09

(1)

* ►  Ιανουαρίου

(2)

* ►  Ιαν 26

(1)

* ►  Ιαν 11

(1)

* ►  2011 (41)

* ►  Νοεμβρίου

(2)

* ►  Νοε 09

(1)

* ►  Νοε 03

(1)

* ►  Οκτωβρίου

(7)

* ►  Οκτ 26

(1)

* ►  Οκτ 23

(1)

* ►  Οκτ 18

(1)

* ►  Οκτ 15

(1)

* ►  Οκτ 12

(2)

* ►  Οκτ 08

(1)

* ►  Σεπτεμβρίου

(32)

* ►  Σεπ 27

(1)

* ►  Σεπ 24

(9)

* ►  Σεπ 11

(1)

* ►  Σεπ 10

(1)

* ►  Σεπ 08

(3)

* ►  Σεπ 07

(13)

* ►  Σεπ 06

(1)

* ►  Σεπ 03

(3)

ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ

*

Προβολή πλήρους προφίλ ΣΥΝΟΛΙΚΈΣ ΠΡΟΒΟΛΈΣ ΣΕΛΊΔΑΣ

0

19

1

28

2

30

3

67

4

53

5

54

6

45

7

32

8

21

9

27

10

45

11

39

12

49

13

56

14

57

15

36

16

41

17

30

18

30

19

20

20

26

21

33

22

20

23

99

24

37

25

19

26

32

27

36

28

30

29

6

617,147

ΔΗΜΟΦΙΛΕΊΣ ΑΝΑΡΤΉΣΕΙΣ

*

Κώστας Καρυωτάκης - Ποιήματα ΣΕ ΠΑΛΑΙΟ ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΗ Φίλε, η καρδιά μου τώρα σα να εγέρασε. Τελείωσεν η ζωή μου της Αθήνας, που όμοια γλυκά και με

...

*

Ο πρώτος στίχος - Τάσος Λειβαδίτης Aλλά γιατί καμιά φορά στεκόμαστε στη μέση ενός αγνώστου δρόμου ή μπροστά σ’ ένα παλιό σπίτι. Τι μας θυμίζουν; Ποιόν αναζητούμε; Κι άλλο...

*

Μ.Αναγνωστάκης, Ο πόλεμος (απόσπασμα) Σιγά σιγά αδειάσανε οι δρόμοι και τα σπίτια, όμως ακόμη κάποιος έμεινε και τρέχει να προφτάσει Και ρυθμικά χτυπήσανε μια-μια οι ώρες κι ...

*

Φθίνουσα ομορφιά - Charles Bukowski ένα τριαντάφυλλο κόκκινο φως του ήλιου το παίρνω διαλυμένο σαν παζλ μες το γκαράζ: τα πέταλα είναι λιπαρά σαν μπαγιάτικο μπέικον και ...

*

Ποίηση - Charles Bukowski χρειάζεται πολλή απελπισία δυσαρέσκεια και απογοήτευση για να γράψεις λίγα καλά ποιήματα. δεν μπορεί ο καθένας ούτε ν... ΆΛΛΑ ΩΡΑΊΑ ΙΣΤΟΛΌΓΙΑ

*

ΜΙΑ ΒΑΛΙΤΣΑ ΜΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

- Η μέση

μου πονάει σκουπίζω μοναχικά βάρη στον προαυλισμό μου, εκπαιδεύω σκύλους με αίματα να βάφουν Δελφικά παραγγέλματα στο μεσημεριανό μου τραπέζι αλάτι στ... Πριν από 2 ημέρες

*

Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται

Ωδή Πρώτη

-

Είμαι όλος το σώμα σου Το κοραλλένιο φιλί σου όλος Είμαι το στόμα που φίλησες Κι έγινε στόμα σου Είμαι τα πόδια που άνοιξα Με ένα φύλο που πια άλλαξε Κι έγ... Πριν από 5 ημέρες

*

Νημερτής

καθρέφτες…

- Ζούμε

λοιπόν στους καιρούς των *οριζόντιων* και *σιωπηλών* ανθρώπων. Εχθρός μας έγινε το βάθος. Και η αλήθεια. Εχθρός μας έγινε ό,τι απαντά στο τυραννι... Πριν από 6 ημέρες

*

ο πλοηγος του απειρου Κόκκινες πηχτές σταγόνες

-

Από τις Εκδόσεις Μανδραγόρας μόλις κυκλοφόρησε το 37ο βιβλίο και 22ο ποιητικό του Τόλη Νικηφόρου με τίτλο Κόκκινες πηχτές σταγόνες. Πριν από 2 εβδομάδες

*

Τεος Ρομβος Περί Θανάτου - Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα από τα εμβόλιμα-σχολιαστικά κείμενα που περιέχονται στο βιβλίο «Γεώργιος Κηπιώτης, ένας φίλος των παιδιών». Το βιβλίο στ... Πριν από 3 εβδομάδες

*

Π3

χῶρος

-

Ειρήνη Παππά ©2019 Πριν από 3 μήνες

*

Γιώργος Μικάλεφ Καλές και Κακές

Τέχνες

“Fake news, more fake news” ...εικαστική έκθεση των Αντώνη Βάθη και Γιώργου Μικάλεφ στο ΒΟΟΖΕ - *“Fake news, more fake news”* *VATHIS ANTONIS and MICALEF GEORGE* Opening: 08.06.2019 | 20:30 Duration: 08.06 - 28.06.2019 Visit Hours: 12:00 - 21:00 (Ever... Πριν από 4 μήνες

*

Club Κόλαση

Βαθύς γλυκός ωκεανός

-

Δίσταζα μήνες να πλησιάσω το κενό κι όταν το έκανα Αυτο ξέρασε από κει μεσα χιλιάδες μαύρα περιστέρια, Φεύγοντας ψηλά προς τον ήλιο και το αύριο. Μο... Πριν από 2 χρόνια

*

Straw Dogs Magazine

Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

- Μια

συνέντευξη του Γιάννη Ζελιαναίου στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη και στην εφημερίδα «Μαχητής Άρτας». Για την ποίηση, τους ποιητές, τον εκδοτικό οίκο και κό... Πριν από 2 χρόνια

*

Λερναία Ύδρα

Κοινωνικη

αλληλεγγύη...

- Οταν

κάθε μήνα δίνεις 1200 ευρώ για να μη στιβάξεις το παιδί σου στις σχολεία-αποθήκες ,στους συγχρόνους καιάδες των ΑΜΕΑ του κοινωνικού τους

κράτους....

Πριν από 3 χρόνια

*

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΣ

Μισό λίτρο

κονιάκ στη Πατησίων...

-

Φώτο: Κώστας Μπάρας *στη bibliotheque ΚΛΙΚ* Πριν από 5 χρόνια

*

Κώστας Σοφιανός Ηρώδειο, 1971

-

Ηρώδειο: Η υγρή ψυχή των ψηφοφόρων ελαύνεται εις πάθος˙ φταίνε οι τόνοι της ηρωικής (για ό,τι γράφω- γράψε λάθος αν λάβει γνώση ο ανακριτής…) Φθηνές αισθήτε... Πριν από 8 χρόνια

*

Πολιτικό καφενείο Κώστας Καρυωτάκης

-

Θέμα Ταξίδια. Από το Blogger

.