INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach.

BRUCHUS AFFINIS

Bruchus affinis – Strąkowiec hiszpański. Chrysomelidae – Stonkowate. Oczy z wyraźnym, zatokowym wycięciem. Przedplecze o szerokości niewiele większej od długości, rozszerzające się ku tyłowi, z relatywnie dużymi ząbkami na bocznych krawędziach, przed połowa ich długości. Pokrywy czarne, zwykle z poprzeczną

przepaską z

LYMEXYLON NAVALE

Lymexylon navale – Drwionek okrętowiec. Ciało uderzająco smukłe. Głowa mała, u obu płci ciemna. Przedplecze o zaostrzonych tylnych kątach, u samicy żółtopomarańczowe, u samca ciemne. Pokrywy długie i gładkie, rozchylone przy wierzchołkach, jasne u nasady, ciemne przy wierzchołkach i wzdłuż przednich krawędzi. Nogi

żółte.

TENEBRIONIDAE

Tenebrionidae – Czarnuchowate. Jedna z najbardziej niejednorodnych rodzin chrząszczy o różnorakich upodobaniach rozrodczych, pokarmowych i środowiskowych. Mogą być monotonnie, bądź kontrastowo ubarwione, o pokrywach matowych i chropowatych, bądź błyszczących i gładkich. Czułki zazwyczaj 11-członowe, długie i

cienkie lub

ICHNEUMONIDAE

Ichneumonidae – Gąsienicznikowate. Na ogół smukłe owady z długimi czułkami liczącymi co najmniej 16 segmentów. Mierzą od 3 do 35 mm, a z pokładełkiem do 165 mm. W przednim skrzydle brak żyłki Rs+M, czym różnią się od męczelkowatych Braconidae.

Pokładełko

CHRYSOMELIDAE

Chrysomelidae – Stonkowate. Zazwyczaj jaskrawo ubarwione, pozbawione owłosienia fitofagiczne chrząszcze. Stopy 4-członowe, czym różnią się od biedronek. Czułki zwykle nie przekraczają połowy długości ciała. Bardzo szeroki zakres roślin żywicielskich. Larwy przypominają małe pędraki mogą występować masowo.

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze. ASILIDAE – ŁOWIKOWATE Asilidae – Łowikowate. Drapieżne bez wyjątku muchówki o bardzo dobrym wzroku i znacznych talentach lotniczych. Ubarwione czarno, lub brązowo, z czerwonopomarańczowymi lub żółtymi pasami, lub plamami. Oczy zawsze rozdzielone, co różni je od spokrewnionych dziewierek Therevidae. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Apidae – Pszczołowate. Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze. INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach.

BRUCHUS AFFINIS

Bruchus affinis – Strąkowiec hiszpański. Chrysomelidae – Stonkowate. Oczy z wyraźnym, zatokowym wycięciem. Przedplecze o szerokości niewiele większej od długości, rozszerzające się ku tyłowi, z relatywnie dużymi ząbkami na bocznych krawędziach, przed połowa ich długości. Pokrywy czarne, zwykle z poprzeczną

przepaską z

LYMEXYLON NAVALE

Lymexylon navale – Drwionek okrętowiec. Ciało uderzająco smukłe. Głowa mała, u obu płci ciemna. Przedplecze o zaostrzonych tylnych kątach, u samicy żółtopomarańczowe, u samca ciemne. Pokrywy długie i gładkie, rozchylone przy wierzchołkach, jasne u nasady, ciemne przy wierzchołkach i wzdłuż przednich krawędzi. Nogi

żółte.

TENEBRIONIDAE

Tenebrionidae – Czarnuchowate. Jedna z najbardziej niejednorodnych rodzin chrząszczy o różnorakich upodobaniach rozrodczych, pokarmowych i środowiskowych. Mogą być monotonnie, bądź kontrastowo ubarwione, o pokrywach matowych i chropowatych, bądź błyszczących i gładkich. Czułki zazwyczaj 11-członowe, długie i

cienkie lub

ICHNEUMONIDAE

Ichneumonidae – Gąsienicznikowate. Na ogół smukłe owady z długimi czułkami liczącymi co najmniej 16 segmentów. Mierzą od 3 do 35 mm, a z pokładełkiem do 165 mm. W przednim skrzydle brak żyłki Rs+M, czym różnią się od męczelkowatych Braconidae.

Pokładełko

CHRYSOMELIDAE

Chrysomelidae – Stonkowate. Zazwyczaj jaskrawo ubarwione, pozbawione owłosienia fitofagiczne chrząszcze. Stopy 4-członowe, czym różnią się od biedronek. Czułki zwykle nie przekraczają połowy długości ciała. Bardzo szeroki zakres roślin żywicielskich. Larwy przypominają małe pędraki mogą występować masowo.

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze. ASILIDAE – ŁOWIKOWATE Asilidae – Łowikowate. Drapieżne bez wyjątku muchówki o bardzo dobrym wzroku i znacznych talentach lotniczych. Ubarwione czarno, lub brązowo, z czerwonopomarańczowymi lub żółtymi pasami, lub plamami. Oczy zawsze rozdzielone, co różni je od spokrewnionych dziewierek Therevidae. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Apidae – Pszczołowate. Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze.

LYMEXYLON NAVALE

Lymexylon navale – Drwionek okrętowiec. Ciało uderzająco smukłe. Głowa mała, u obu płci ciemna. Przedplecze o zaostrzonych tylnych kątach, u samicy żółtopomarańczowe, u samca ciemne. Pokrywy długie i gładkie, rozchylone przy wierzchołkach, jasne u nasady, ciemne przy wierzchołkach i wzdłuż przednich krawędzi. Nogi

żółte.

RHYPAROCHROMUS VULGARIS Rhyparochromus vulgaris – Brudziec zwyczajny. Rhyparochromidae – Brudźcowate. Owalne ciało z przewaga barwy czarnej. Przedplecze w tylnej części białe. Golenie 1 i 2 pary nóg żółtobrązowe. Na końcu czarnej błonki zwanej zakrywką jasna plama. Zimuje imago i jesienią owady te mogą poszukiwać schronienia w ludzkich domostwach

CHRYSOMELIDAE

Chrysomelidae – Stonkowate. Zazwyczaj jaskrawo ubarwione, pozbawione owłosienia fitofagiczne chrząszcze. Stopy 4-członowe, czym różnią się od biedronek. Czułki zwykle nie przekraczają połowy długości ciała. Bardzo szeroki zakres roślin żywicielskich. Larwy przypominają małe pędraki mogą występować masowo.

TENTHREDINIDAE

Tenthredinidae – Pilarzowate. Najliczniejsza rodzina z podrzędu rośliniarek Symphyta. Brązowe, czarne, lub zielone; niejednokrotnie zdobione jaskrawymi plamkami i przepaskami w kolorze żółtym, białym, czy czerwonym. Brak stylika łączącego tułów z odwłokiem. Czułki cienkie, składające się z 7 ELATERIDAE – SPRĘŻYKOWATE Elateridae – Sprężykowate. Chrząszcze o podłużnym , zwartym ciele. Tylne krawędzie dobrze rozwiniętego przedplecza ostre, zakończone mniej lub bardziej wydłużającymi się ku tyłowi wyrostkami. Zagrożone potrafią wyskakiwać w gorę w przypadkowym kierunku, lądując z dala od niebezpieczeństwa. Towarzyszy temu

specyficzne

ASILIDAE – ŁOWIKOWATE Drapieżne bez wyjątku muchówki o bardzo dobrym wzroku i znacznych talentach lotniczych. Ubarwione czarno, lub brązowo, z czerwonopomarańczowymi lub żółtymi pasami, lub plamami. Oczy zawsze rozdzielone, co różni je od spokrewnionych dziewierek Therevidae. Z przodu głowy broda z pęczków długich włosków. Nogi długie i owłosione przystosowane do chwytania zdobyczy. LYGAEIDAE – ZWIŃCOWATE Lygaeidae – Zwińcowate. Mocno zbudowane pluskwiaki różnoskrzydłe ( Heteroptera ) o spłaszczonym ciele. Głowa trójkątna, skrzydła na ogół krótkie, czasem nie ma ich wcale. Czułki 4-segmentowe, wyrastają z boków głowy. Oczy nieco wyłupiaste. Chętnie żerują na nasionach. W Polsce 18 gatunków.

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

MAREK W.KOZŁOWSKI

Osoba profesora znana jest doskonale każdemu miłośnikowi owadów. Przed laty porzucił rolę klekcjonera i ogarniczył sie do obserwacji, fotografii i popularyzacji entomologii. Lista projektów, w które był zaangażowany jest długa - bodaj najbardziej kojarzony jest jako autor dwutomowego dzieła Owady Polski, nie wymagającego

rekomendacji.

SYRPHUS RIBESII

Syrphus ribesii – Bzyg pospolity. Syrphidae – Bzygowate. Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Łódź – Widzew 12.08.2012.

Widzew 15.06.2012.

INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

SELANDRIA MELANOSTERNA Selandria melanosterna – Owalnica okazała. Tenthredinidae – Pilarzowate. Głowa czarna. Scutum czarne. Barki żółtopomarańczowe. Plueryty (płytki boczne tułowia) czarne. Odwłok i nogi żółtopomarańczowe; stopy bez czarnego plamkowania. Czułki czarne, 8-członowe, lub 9-członowe – człon nasadowy czarny; człon 3 dłuższy od 3

CHLORISSA CLORARIA

Geometridae – Miernikowcowate Skrzydła zielononiebieskie o odcieniu blednącym wraz z wiekiem motyla. Białe, cienkie przepaski poprzeczne niewyraźnie odgraniczone od tła, słabo sfalowane; na przednim skrzydle dwie przepaski na tylnym tylko jedna. Przednia krawędź przedniego skrzydła czerwonawa - cecha diagnostyczna gatunku.

ICHNEUMONIDAE

Ichneumonidae – Gąsienicznikowate. Na ogół smukłe owady z długimi czułkami liczącymi co najmniej 16 segmentów. Mierzą od 3 do 35 mm, a z pokładełkiem do 165 mm. W przednim skrzydle brak żyłki Rs+M, czym różnią się od męczelkowatych Braconidae.

Pokładełko

TENTHREDINIDAE

Tenthredinidae – Pilarzowate. Najliczniejsza rodzina z podrzędu rośliniarek Symphyta. Brązowe, czarne, lub zielone; niejednokrotnie zdobione jaskrawymi plamkami i przepaskami w kolorze żółtym, białym, czy czerwonym. Brak stylika łączącego tułów z odwłokiem. Czułki cienkie, składające się z 7 APIDAE – PSZCZOŁOWATE Apidae – Pszczołowate. Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze.

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze.

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

MAREK W.KOZŁOWSKI

Marek W.Kozłowski. Osoba profesora znana jest doskonale każdemu miłośnikowi owadów. Przed laty porzucił rolę klekcjonera i ogarniczył sie do obserwacji, fotografii i popularyzacji entomologii. Lista projektów, w które był zaangażowany jest długa – bodaj najbardziej kojarzony jest jako autor dwutomowego dzieła Owady

Polski, nie

SYRPHUS RIBESII

Syrphus ribesii – Bzyg pospolity. Syrphidae – Bzygowate. Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Łódź – Widzew 12.08.2012.

Widzew 15.06.2012.

INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

SELANDRIA MELANOSTERNA Selandria melanosterna – Owalnica okazała. Tenthredinidae – Pilarzowate. Głowa czarna. Scutum czarne. Barki żółtopomarańczowe. Plueryty (płytki boczne tułowia) czarne. Odwłok i nogi żółtopomarańczowe; stopy bez czarnego plamkowania. Czułki czarne, 8-członowe, lub 9-członowe – człon nasadowy czarny; człon 3 dłuższy od 3

CHLORISSA CLORARIA

Geometridae – Miernikowcowate Skrzydła zielononiebieskie o odcieniu blednącym wraz z wiekiem motyla. Białe, cienkie przepaski poprzeczne niewyraźnie odgraniczone od tła, słabo sfalowane; na przednim skrzydle dwie przepaski na tylnym tylko jedna. Przednia krawędź przedniego skrzydła czerwonawa - cecha diagnostyczna gatunku.

ICHNEUMONIDAE

Ichneumonidae – Gąsienicznikowate. Na ogół smukłe owady z długimi czułkami liczącymi co najmniej 16 segmentów. Mierzą od 3 do 35 mm, a z pokładełkiem do 165 mm. W przednim skrzydle brak żyłki Rs+M, czym różnią się od męczelkowatych Braconidae.

Pokładełko

TENTHREDINIDAE

Tenthredinidae – Pilarzowate. Najliczniejsza rodzina z podrzędu rośliniarek Symphyta. Brązowe, czarne, lub zielone; niejednokrotnie zdobione jaskrawymi plamkami i przepaskami w kolorze żółtym, białym, czy czerwonym. Brak stylika łączącego tułów z odwłokiem. Czułki cienkie, składające się z 7 APIDAE – PSZCZOŁOWATE Apidae – Pszczołowate. Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze.

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze.

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

MAREK W.KOZŁOWSKI

Marek W.Kozłowski. Osoba profesora znana jest doskonale każdemu miłośnikowi owadów. Przed laty porzucił rolę klekcjonera i ogarniczył sie do obserwacji, fotografii i popularyzacji entomologii. Lista projektów, w które był zaangażowany jest długa – bodaj najbardziej kojarzony jest jako autor dwutomowego dzieła Owady

Polski, nie

SYRPHUS RIBESII

Syrphus ribesii – Bzyg pospolity. Syrphidae – Bzygowate. Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Łódź – Widzew 12.08.2012.

Widzew 15.06.2012.

SELANDRIA MELANOSTERNA Selandria melanosterna – Owalnica okazała. Tenthredinidae – Pilarzowate. Głowa czarna. Scutum czarne. Barki żółtopomarańczowe. Plueryty (płytki boczne tułowia) czarne. Odwłok i nogi żółtopomarańczowe; stopy bez czarnego plamkowania. Czułki czarne, 8-członowe, lub 9-członowe – człon nasadowy czarny; człon 3 dłuższy od 3

TRIXAGUS SPP.

Throscidae Ciało owalne, nieco spłaszczone, czerwonobrunatne bądź brunatne. Oczy z wciętą listewką o kształcie charaktersytycznym dla gatunku - konieczny widok z przodu ciała, ewentualnie z boku. Przedplecze z ostro wyprofilowanymi tylnymi kątami (podobnie jak u sprężykowatych Elateridae). czułki z 3-członową buławką. W Polsce 5 gatunków, trudnych do rozróżnienia na

TENTHREDINIDAE

Najliczniejsza rodzina z podrzędu rośliniarek Symphyta. Brązowe, czarne, lub zielone; niejednokrotnie zdobione jaskrawymi plamkami i przepaskami w kolorze żółtym, białym, czy czerwonym. Brak stylika łączącego tułów z odwłokiem. Czułki cienkie, składające się z 7-13 członów, zwykle z 9. Powszechny dymorfizm płciowy. Samice wyposażone w piłkowane pokładełko, którym RHYPAROCHROMUS VULGARIS Rhyparochromus vulgaris – Brudziec zwyczajny. Rhyparochromidae – Brudźcowate. Owalne ciało z przewaga barwy czarnej. Przedplecze w tylnej części białe. Golenie 1 i 2 pary nóg żółtobrązowe. Na końcu czarnej błonki zwanej zakrywką jasna plama. Zimuje imago i jesienią owady te mogą poszukiwać schronienia w ludzkich domostwach

LYMEXYLON NAVALE

Lymexylon navale – Drwionek okrętowiec. Ciało uderzająco smukłe. Głowa mała, u obu płci ciemna. Przedplecze o zaostrzonych tylnych kątach, u samicy żółtopomarańczowe, u samca ciemne. Pokrywy długie i gładkie, rozchylone przy wierzchołkach, jasne u nasady, ciemne przy wierzchołkach i wzdłuż przednich krawędzi. Nogi

żółte.

LISTA GATUNKÓW

A. Acanthiophilus helianthi – Głowienka krokosz Acartophthalmus bicolor Achyrolimonia decemmaculata Acidia cognata Acinia corniculata

Aciura coryli

PHALACRUS SPP.

Phalacridae – Pleszakowate Ciało owalne, coć stosunkowo zwarte, silnie połyskujące, gładkie, czarne - z metalicznym połyskiem lub bez niego. Pokrywy silnie wypukłe; przy szwie pokryw na każdej z nich jeden rowek, słabo dostrzegalny na fotografiach terenowych - cecha diagnostyczna rodzaju. Człony buławki czułków luźno połączone; człon wierzchołkowy nie jest spłaszczony.

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

MARGARINOTUS BRUNNEUS Histeridae – Gnilikowate Poprzednio pod nazwą Hister impressus. Ciało wypukłe, lśniące. Przedplecze gładkie. Pokrywy z 4-ema pełnymi bruzdkami + fragmentem 5-tej bruzdki - cecha diagnostyczna gatunku. Dodatkowo przy bruzdce zewnętrznej krótka, ukośna bruzdka barkowa. Ubarwienie pokryw jednolicie czarne, rzadziej pokrywy miejscowo zaczerwienione.

BACILLUS ROSSIUS

Znany także pod nazwą patyczak pręcik. Należy do rodziny Bacillidae, która nie posiada reprezentanta w entomofaunie Polski. Ciało uderzająco smukłe, nieco spłaszczone, zielone lub brązowe, rzadziej czerwonobrązowe, z wąskimi, kontrastowymi smugami wzdłuż boków; smugi te mogą być białawe, żółtawe bądź czerwonawe. Głowa mała, słabo odznaczająca się od tułowia. INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

SELANDRIA MELANOSTERNA Selandria melanosterna – Owalnica okazała. Tenthredinidae – Pilarzowate. Głowa czarna. Scutum czarne. Barki żółtopomarańczowe. Plueryty (płytki boczne tułowia) czarne. Odwłok i nogi żółtopomarańczowe; stopy bez czarnego plamkowania. Czułki czarne, 8-członowe, lub 9-członowe – człon nasadowy czarny; człon 3 dłuższy od 3

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach. MARGARINOTUS BRUNNEUS Histeridae – Gnilikowate Poprzednio pod nazwą Hister impressus. Ciało wypukłe, lśniące. Przedplecze gładkie. Pokrywy z 4-ema pełnymi bruzdkami + fragmentem 5-tej bruzdki - cecha diagnostyczna gatunku. Dodatkowo przy bruzdce zewnętrznej krótka, ukośna bruzdka barkowa. Ubarwienie pokryw jednolicie czarne, rzadziej pokrywy miejscowo zaczerwienione. YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze. Amegilla quadrifasciata - Porobnica paskowana Anthophora aestivalis - Porobnica czerwcowa Anthophora bimaculata - Porobnica chabrówka Anthophora furcata

MAREK W.KOZŁOWSKI

Marek W.Kozłowski. Osoba profesora znana jest doskonale każdemu miłośnikowi owadów. Przed laty porzucił rolę klekcjonera i ogarniczył sie do obserwacji, fotografii i popularyzacji entomologii. Lista projektów, w które był zaangażowany jest długa – bodaj najbardziej kojarzony jest jako autor dwutomowego dzieła Owady

Polski, nie

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze.

SYRPHUS RIBESII

Syrphus ribesii – Bzyg pospolity. Syrphidae – Bzygowate. Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Łódź – Widzew 12.08.2012.

Widzew 15.06.2012.

INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

SELANDRIA MELANOSTERNA Selandria melanosterna – Owalnica okazała. Tenthredinidae – Pilarzowate. Głowa czarna. Scutum czarne. Barki żółtopomarańczowe. Plueryty (płytki boczne tułowia) czarne. Odwłok i nogi żółtopomarańczowe; stopy bez czarnego plamkowania. Czułki czarne, 8-członowe, lub 9-członowe – człon nasadowy czarny; człon 3 dłuższy od 3

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach. MARGARINOTUS BRUNNEUS Histeridae – Gnilikowate Poprzednio pod nazwą Hister impressus. Ciało wypukłe, lśniące. Przedplecze gładkie. Pokrywy z 4-ema pełnymi bruzdkami + fragmentem 5-tej bruzdki - cecha diagnostyczna gatunku. Dodatkowo przy bruzdce zewnętrznej krótka, ukośna bruzdka barkowa. Ubarwienie pokryw jednolicie czarne, rzadziej pokrywy miejscowo zaczerwienione. YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze. Amegilla quadrifasciata - Porobnica paskowana Anthophora aestivalis - Porobnica czerwcowa Anthophora bimaculata - Porobnica chabrówka Anthophora furcata

MAREK W.KOZŁOWSKI

Marek W.Kozłowski. Osoba profesora znana jest doskonale każdemu miłośnikowi owadów. Przed laty porzucił rolę klekcjonera i ogarniczył sie do obserwacji, fotografii i popularyzacji entomologii. Lista projektów, w które był zaangażowany jest długa – bodaj najbardziej kojarzony jest jako autor dwutomowego dzieła Owady

Polski, nie

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze.

SYRPHUS RIBESII

Syrphus ribesii – Bzyg pospolity. Syrphidae – Bzygowate. Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Łódź – Widzew 12.08.2012.

Widzew 15.06.2012.

TRIXAGUS SPP.

Throscidae Ciało owalne, nieco spłaszczone, czerwonobrunatne bądź brunatne. Oczy z wciętą listewką o kształcie charaktersytycznym dla gatunku - konieczny widok z przodu ciała, ewentualnie z boku. Przedplecze z ostro wyprofilowanymi tylnymi kątami (podobnie jak u sprężykowatych Elateridae). czułki z 3-członową buławką. W Polsce 5 gatunków, trudnych do rozróżnienia na RHYPAROCHROMUS VULGARIS Rhyparochromus vulgaris – Brudziec zwyczajny. Rhyparochromidae – Brudźcowate. Owalne ciało z przewaga barwy czarnej. Przedplecze w tylnej części białe. Golenie 1 i 2 pary nóg żółtobrązowe. Na końcu czarnej błonki zwanej zakrywką jasna plama. Zimuje imago i jesienią owady te mogą poszukiwać schronienia w ludzkich domostwach MARGARINOTUS BRUNNEUS Histeridae – Gnilikowate Poprzednio pod nazwą Hister impressus. Ciało wypukłe, lśniące. Przedplecze gładkie. Pokrywy z 4-ema pełnymi bruzdkami + fragmentem 5-tej bruzdki - cecha diagnostyczna gatunku. Dodatkowo przy bruzdce zewnętrznej krótka, ukośna bruzdka barkowa. Ubarwienie pokryw jednolicie czarne, rzadziej pokrywy miejscowo zaczerwienione.

LYMEXYLON NAVALE

Lymexylon navale – Drwionek okrętowiec. Ciało uderzająco smukłe. Głowa mała, u obu płci ciemna. Przedplecze o zaostrzonych tylnych kątach, u samicy żółtopomarańczowe, u samca ciemne. Pokrywy długie i gładkie, rozchylone przy wierzchołkach, jasne u nasady, ciemne przy wierzchołkach i wzdłuż przednich krawędzi. Nogi

żółte.

PHALACRUS SPP.

Phalacridae – Pleszakowate Ciało owalne, coć stosunkowo zwarte, silnie połyskujące, gładkie, czarne - z metalicznym połyskiem lub bez niego. Pokrywy silnie wypukłe; przy szwie pokryw na każdej z nich jeden rowek, słabo dostrzegalny na fotografiach terenowych - cecha diagnostyczna rodzaju. Człony buławki czułków luźno połączone; człon wierzchołkowy nie jest spłaszczony.

TENTHREDINIDAE

Tenthredinidae – Pilarzowate. Najliczniejsza rodzina z podrzędu rośliniarek Symphyta. Brązowe, czarne, lub zielone; niejednokrotnie zdobione jaskrawymi plamkami i przepaskami w kolorze żółtym, białym, czy czerwonym. Brak stylika łączącego tułów z odwłokiem. Czułki cienkie, składające się z 7

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

ICHNEUMONIDAE

Ichneumonidae – Gąsienicznikowate. Na ogół smukłe owady z długimi czułkami liczącymi co najmniej 16 segmentów. Mierzą od 3 do 35 mm, a z pokładełkiem do 165 mm. W przednim skrzydle brak żyłki Rs+M, czym różnią się od męczelkowatych Braconidae.

Pokładełko

CYNIPS QUERCUSFOLII

Cynips quercusfolii – Galasówka dębianka. Znana także pod nazwami jagodnica dębianka i galasówka jabłuszko. Ciemno ubarwiona błonkówka o bocznie spłaszczonym odwłoku i skrzydłami wystającymi daleko poza odwłok. Galasy kuliste, o lekko nierównej powierzchni; najpierw zielone, następnie częściowo, a wreszcie

całkowicie

KORYNETES CAERULEUS

Cleridae – Przekraskowate Ubarwienie ciała metalicznie ciemnoniebieskie, rzadziej ciemnozielone. Przedplecze umiarkowanie gęsto punktowane. Czułki częściowo z 4-członową buławką - wszystkie jej człony mniej więcej tej samej długości. Liczebność. Rzadko obserwowany Biotop. Lasy, parki, ogrody, tereny ruderalne oraz magazyny i inne pomieszczenia gospodarcze Wymiary. INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

SELANDRIA MELANOSTERNA Selandria melanosterna – Owalnica okazała. Tenthredinidae – Pilarzowate. Głowa czarna. Scutum czarne. Barki żółtopomarańczowe. Plueryty (płytki boczne tułowia) czarne. Odwłok i nogi żółtopomarańczowe; stopy bez czarnego plamkowania. Czułki czarne, 8-członowe, lub 9-członowe – człon nasadowy czarny; człon 3 dłuższy od 3

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach. MARGARINOTUS BRUNNEUS Histeridae – Gnilikowate Poprzednio pod nazwą Hister impressus. Ciało wypukłe, lśniące. Przedplecze gładkie. Pokrywy z 4-ema pełnymi bruzdkami + fragmentem 5-tej bruzdki - cecha diagnostyczna gatunku. Dodatkowo przy bruzdce zewnętrznej krótka, ukośna bruzdka barkowa. Ubarwienie pokryw jednolicie czarne, rzadziej pokrywy miejscowo zaczerwienione. YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze. Amegilla quadrifasciata - Porobnica paskowana Anthophora aestivalis - Porobnica czerwcowa Anthophora bimaculata - Porobnica chabrówka Anthophora furcata

MAREK W.KOZŁOWSKI

Marek W.Kozłowski. Osoba profesora znana jest doskonale każdemu miłośnikowi owadów. Przed laty porzucił rolę klekcjonera i ogarniczył sie do obserwacji, fotografii i popularyzacji entomologii. Lista projektów, w które był zaangażowany jest długa – bodaj najbardziej kojarzony jest jako autor dwutomowego dzieła Owady

Polski, nie

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze.

SYRPHUS RIBESII

Syrphus ribesii – Bzyg pospolity. Syrphidae – Bzygowate. Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Łódź – Widzew 12.08.2012.

Widzew 15.06.2012.

INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

SELANDRIA MELANOSTERNA Selandria melanosterna – Owalnica okazała. Tenthredinidae – Pilarzowate. Głowa czarna. Scutum czarne. Barki żółtopomarańczowe. Plueryty (płytki boczne tułowia) czarne. Odwłok i nogi żółtopomarańczowe; stopy bez czarnego plamkowania. Czułki czarne, 8-członowe, lub 9-członowe – człon nasadowy czarny; człon 3 dłuższy od 3

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach. MARGARINOTUS BRUNNEUS Histeridae – Gnilikowate Poprzednio pod nazwą Hister impressus. Ciało wypukłe, lśniące. Przedplecze gładkie. Pokrywy z 4-ema pełnymi bruzdkami + fragmentem 5-tej bruzdki - cecha diagnostyczna gatunku. Dodatkowo przy bruzdce zewnętrznej krótka, ukośna bruzdka barkowa. Ubarwienie pokryw jednolicie czarne, rzadziej pokrywy miejscowo zaczerwienione. YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze. Amegilla quadrifasciata - Porobnica paskowana Anthophora aestivalis - Porobnica czerwcowa Anthophora bimaculata - Porobnica chabrówka Anthophora furcata

MAREK W.KOZŁOWSKI

Marek W.Kozłowski. Osoba profesora znana jest doskonale każdemu miłośnikowi owadów. Przed laty porzucił rolę klekcjonera i ogarniczył sie do obserwacji, fotografii i popularyzacji entomologii. Lista projektów, w które był zaangażowany jest długa – bodaj najbardziej kojarzony jest jako autor dwutomowego dzieła Owady

Polski, nie

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze.

SYRPHUS RIBESII

Syrphus ribesii – Bzyg pospolity. Syrphidae – Bzygowate. Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Łódź – Widzew 12.08.2012.

Widzew 15.06.2012.

SELANDRIA MELANOSTERNA Selandria melanosterna – Owalnica okazała. Tenthredinidae – Pilarzowate. Głowa czarna. Scutum czarne. Barki żółtopomarańczowe. Plueryty (płytki boczne tułowia) czarne. Odwłok i nogi żółtopomarańczowe; stopy bez czarnego plamkowania. Czułki czarne, 8-członowe, lub 9-członowe – człon nasadowy czarny; człon 3 dłuższy od 3

TRIXAGUS SPP.

Throscidae Ciało owalne, nieco spłaszczone, czerwonobrunatne bądź brunatne. Oczy z wciętą listewką o kształcie charaktersytycznym dla gatunku - konieczny widok z przodu ciała, ewentualnie z boku. Przedplecze z ostro wyprofilowanymi tylnymi kątami (podobnie jak u sprężykowatych Elateridae). czułki z 3-członową buławką. W Polsce 5 gatunków, trudnych do rozróżnienia na RHYPAROCHROMUS VULGARIS Rhyparochromus vulgaris – Brudziec zwyczajny. Rhyparochromidae – Brudźcowate. Owalne ciało z przewaga barwy czarnej. Przedplecze w tylnej części białe. Golenie 1 i 2 pary nóg żółtobrązowe. Na końcu czarnej błonki zwanej zakrywką jasna plama. Zimuje imago i jesienią owady te mogą poszukiwać schronienia w ludzkich domostwach MARGARINOTUS BRUNNEUS Histeridae – Gnilikowate Poprzednio pod nazwą Hister impressus. Ciało wypukłe, lśniące. Przedplecze gładkie. Pokrywy z 4-ema pełnymi bruzdkami + fragmentem 5-tej bruzdki - cecha diagnostyczna gatunku. Dodatkowo przy bruzdce zewnętrznej krótka, ukośna bruzdka barkowa. Ubarwienie pokryw jednolicie czarne, rzadziej pokrywy miejscowo zaczerwienione.

LYMEXYLON NAVALE

Lymexylon navale – Drwionek okrętowiec. Ciało uderzająco smukłe. Głowa mała, u obu płci ciemna. Przedplecze o zaostrzonych tylnych kątach, u samicy żółtopomarańczowe, u samca ciemne. Pokrywy długie i gładkie, rozchylone przy wierzchołkach, jasne u nasady, ciemne przy wierzchołkach i wzdłuż przednich krawędzi. Nogi

żółte.

PHALACRUS SPP.

Phalacridae – Pleszakowate Ciało owalne, coć stosunkowo zwarte, silnie połyskujące, gładkie, czarne - z metalicznym połyskiem lub bez niego. Pokrywy silnie wypukłe; przy szwie pokryw na każdej z nich jeden rowek, słabo dostrzegalny na fotografiach terenowych - cecha diagnostyczna rodzaju. Człony buławki czułków luźno połączone; człon wierzchołkowy nie jest spłaszczony.

TENTHREDINIDAE

Tenthredinidae – Pilarzowate. Najliczniejsza rodzina z podrzędu rośliniarek Symphyta. Brązowe, czarne, lub zielone; niejednokrotnie zdobione jaskrawymi plamkami i przepaskami w kolorze żółtym, białym, czy czerwonym. Brak stylika łączącego tułów z odwłokiem. Czułki cienkie, składające się z 7

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

ICHNEUMONIDAE

Ichneumonidae – Gąsienicznikowate. Na ogół smukłe owady z długimi czułkami liczącymi co najmniej 16 segmentów. Mierzą od 3 do 35 mm, a z pokładełkiem do 165 mm. W przednim skrzydle brak żyłki Rs+M, czym różnią się od męczelkowatych Braconidae.

Pokładełko

KORYNETES CAERULEUS

Cleridae – Przekraskowate Ubarwienie ciała metalicznie ciemnoniebieskie, rzadziej ciemnozielone. Przedplecze umiarkowanie gęsto punktowane. Czułki częściowo z 4-członową buławką - wszystkie jej człony mniej więcej tej samej długości. Liczebność. Rzadko obserwowany Biotop. Lasy, parki, ogrody, tereny ruderalne oraz magazyny i inne pomieszczenia gospodarcze Wymiary. INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

SELANDRIA MELANOSTERNA Selandria melanosterna – Owalnica okazała. Tenthredinidae – Pilarzowate. Głowa czarna. Scutum czarne. Barki żółtopomarańczowe. Plueryty (płytki boczne tułowia) czarne. Odwłok i nogi żółtopomarańczowe; stopy bez czarnego plamkowania. Czułki czarne, 8-członowe, lub 9-członowe – człon nasadowy czarny; człon 3 dłuższy od 3

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach. MARGARINOTUS BRUNNEUS Histeridae – Gnilikowate Poprzednio pod nazwą Hister impressus. Ciało wypukłe, lśniące. Przedplecze gładkie. Pokrywy z 4-ema pełnymi bruzdkami + fragmentem 5-tej bruzdki - cecha diagnostyczna gatunku. Dodatkowo przy bruzdce zewnętrznej krótka, ukośna bruzdka barkowa. Ubarwienie pokryw jednolicie czarne, rzadziej pokrywy miejscowo zaczerwienione. YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze. Amegilla quadrifasciata - Porobnica paskowana Anthophora aestivalis - Porobnica czerwcowa Anthophora bimaculata - Porobnica chabrówka Anthophora furcata

MAREK W.KOZŁOWSKI

Marek W.Kozłowski. Osoba profesora znana jest doskonale każdemu miłośnikowi owadów. Przed laty porzucił rolę klekcjonera i ogarniczył sie do obserwacji, fotografii i popularyzacji entomologii. Lista projektów, w które był zaangażowany jest długa – bodaj najbardziej kojarzony jest jako autor dwutomowego dzieła Owady

Polski, nie

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze.

SYRPHUS RIBESII

Syrphus ribesii – Bzyg pospolity. Syrphidae – Bzygowate. Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Łódź – Widzew 12.08.2012.

Widzew 15.06.2012.

INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

SELANDRIA MELANOSTERNA Selandria melanosterna – Owalnica okazała. Tenthredinidae – Pilarzowate. Głowa czarna. Scutum czarne. Barki żółtopomarańczowe. Plueryty (płytki boczne tułowia) czarne. Odwłok i nogi żółtopomarańczowe; stopy bez czarnego plamkowania. Czułki czarne, 8-członowe, lub 9-członowe – człon nasadowy czarny; człon 3 dłuższy od 3

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach. MARGARINOTUS BRUNNEUS Histeridae – Gnilikowate Poprzednio pod nazwą Hister impressus. Ciało wypukłe, lśniące. Przedplecze gładkie. Pokrywy z 4-ema pełnymi bruzdkami + fragmentem 5-tej bruzdki - cecha diagnostyczna gatunku. Dodatkowo przy bruzdce zewnętrznej krótka, ukośna bruzdka barkowa. Ubarwienie pokryw jednolicie czarne, rzadziej pokrywy miejscowo zaczerwienione. YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze. Amegilla quadrifasciata - Porobnica paskowana Anthophora aestivalis - Porobnica czerwcowa Anthophora bimaculata - Porobnica chabrówka Anthophora furcata

MAREK W.KOZŁOWSKI

Marek W.Kozłowski. Osoba profesora znana jest doskonale każdemu miłośnikowi owadów. Przed laty porzucił rolę klekcjonera i ogarniczył sie do obserwacji, fotografii i popularyzacji entomologii. Lista projektów, w które był zaangażowany jest długa – bodaj najbardziej kojarzony jest jako autor dwutomowego dzieła Owady

Polski, nie

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze.

SYRPHUS RIBESII

Syrphus ribesii – Bzyg pospolity. Syrphidae – Bzygowate. Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Łódź – Widzew 12.08.2012.

Widzew 15.06.2012.

SELANDRIA MELANOSTERNA Selandria melanosterna – Owalnica okazała. Tenthredinidae – Pilarzowate. Głowa czarna. Scutum czarne. Barki żółtopomarańczowe. Plueryty (płytki boczne tułowia) czarne. Odwłok i nogi żółtopomarańczowe; stopy bez czarnego plamkowania. Czułki czarne, 8-członowe, lub 9-członowe – człon nasadowy czarny; człon 3 dłuższy od 3

TRIXAGUS SPP.

Throscidae Ciało owalne, nieco spłaszczone, czerwonobrunatne bądź brunatne. Oczy z wciętą listewką o kształcie charaktersytycznym dla gatunku - konieczny widok z przodu ciała, ewentualnie z boku. Przedplecze z ostro wyprofilowanymi tylnymi kątami (podobnie jak u sprężykowatych Elateridae). czułki z 3-członową buławką. W Polsce 5 gatunków, trudnych do rozróżnienia na RHYPAROCHROMUS VULGARIS Rhyparochromus vulgaris – Brudziec zwyczajny. Rhyparochromidae – Brudźcowate. Owalne ciało z przewaga barwy czarnej. Przedplecze w tylnej części białe. Golenie 1 i 2 pary nóg żółtobrązowe. Na końcu czarnej błonki zwanej zakrywką jasna plama. Zimuje imago i jesienią owady te mogą poszukiwać schronienia w ludzkich domostwach MARGARINOTUS BRUNNEUS Histeridae – Gnilikowate Poprzednio pod nazwą Hister impressus. Ciało wypukłe, lśniące. Przedplecze gładkie. Pokrywy z 4-ema pełnymi bruzdkami + fragmentem 5-tej bruzdki - cecha diagnostyczna gatunku. Dodatkowo przy bruzdce zewnętrznej krótka, ukośna bruzdka barkowa. Ubarwienie pokryw jednolicie czarne, rzadziej pokrywy miejscowo zaczerwienione.

LYMEXYLON NAVALE

Lymexylon navale – Drwionek okrętowiec. Ciało uderzająco smukłe. Głowa mała, u obu płci ciemna. Przedplecze o zaostrzonych tylnych kątach, u samicy żółtopomarańczowe, u samca ciemne. Pokrywy długie i gładkie, rozchylone przy wierzchołkach, jasne u nasady, ciemne przy wierzchołkach i wzdłuż przednich krawędzi. Nogi

żółte.

PHALACRUS SPP.

Phalacridae – Pleszakowate Ciało owalne, coć stosunkowo zwarte, silnie połyskujące, gładkie, czarne - z metalicznym połyskiem lub bez niego. Pokrywy silnie wypukłe; przy szwie pokryw na każdej z nich jeden rowek, słabo dostrzegalny na fotografiach terenowych - cecha diagnostyczna rodzaju. Człony buławki czułków luźno połączone; człon wierzchołkowy nie jest spłaszczony.

TENTHREDINIDAE

Tenthredinidae – Pilarzowate. Najliczniejsza rodzina z podrzędu rośliniarek Symphyta. Brązowe, czarne, lub zielone; niejednokrotnie zdobione jaskrawymi plamkami i przepaskami w kolorze żółtym, białym, czy czerwonym. Brak stylika łączącego tułów z odwłokiem. Czułki cienkie, składające się z 7

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

ICHNEUMONIDAE

Ichneumonidae – Gąsienicznikowate. Na ogół smukłe owady z długimi czułkami liczącymi co najmniej 16 segmentów. Mierzą od 3 do 35 mm, a z pokładełkiem do 165 mm. W przednim skrzydle brak żyłki Rs+M, czym różnią się od męczelkowatych Braconidae.

Pokładełko

KORYNETES CAERULEUS

Cleridae – Przekraskowate Ubarwienie ciała metalicznie ciemnoniebieskie, rzadziej ciemnozielone. Przedplecze umiarkowanie gęsto punktowane. Czułki częściowo z 4-członową buławką - wszystkie jej człony mniej więcej tej samej długości. Liczebność. Rzadko obserwowany Biotop. Lasy, parki, ogrody, tereny ruderalne oraz magazyny i inne pomieszczenia gospodarcze Wymiary. INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

BRUCHUS AFFINIS

Bruchus affinis – Strąkowiec hiszpański. Chrysomelidae – Stonkowate. Oczy z wyraźnym, zatokowym wycięciem. Przedplecze o szerokości niewiele większej od długości, rozszerzające się ku tyłowi, z relatywnie dużymi ząbkami na bocznych krawędziach, przed połowa ich długości. Pokrywy czarne, zwykle z poprzeczną

przepaską z

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach.

LYMEXYLON NAVALE

Lymexylon navale – Drwionek okrętowiec. Ciało uderzająco smukłe. Głowa mała, u obu płci ciemna. Przedplecze o zaostrzonych tylnych kątach, u samicy żółtopomarańczowe, u samca ciemne. Pokrywy długie i gładkie, rozchylone przy wierzchołkach, jasne u nasady, ciemne przy wierzchołkach i wzdłuż przednich krawędzi. Nogi

żółte.

YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm.

TENEBRIONIDAE

Tenebrionidae – Czarnuchowate. Jedna z najbardziej niejednorodnych rodzin chrząszczy o różnorakich upodobaniach rozrodczych, pokarmowych i środowiskowych. Mogą być monotonnie, bądź kontrastowo ubarwione, o pokrywach matowych i chropowatych, bądź błyszczących i gładkich. Czułki zazwyczaj 11-członowe, długie i

cienkie lub

CHRYSOMELIDAE

Chrysomelidae – Stonkowate. Zazwyczaj jaskrawo ubarwione, pozbawione owłosienia fitofagiczne chrząszcze. Stopy 4-członowe, czym różnią się od biedronek. Czułki zwykle nie przekraczają połowy długości ciała. Bardzo szeroki zakres roślin żywicielskich. Larwy przypominają małe pędraki mogą występować masowo. ASILIDAE – ŁOWIKOWATE Asilidae – Łowikowate. Drapieżne bez wyjątku muchówki o bardzo dobrym wzroku i znacznych talentach lotniczych. Ubarwione czarno, lub brązowo, z czerwonopomarańczowymi lub żółtymi pasami, lub plamami. Oczy zawsze rozdzielone, co różni je od spokrewnionych dziewierek Therevidae.

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Apidae – Pszczołowate. Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze. INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

BRUCHUS AFFINIS

Bruchus affinis – Strąkowiec hiszpański. Chrysomelidae – Stonkowate. Oczy z wyraźnym, zatokowym wycięciem. Przedplecze o szerokości niewiele większej od długości, rozszerzające się ku tyłowi, z relatywnie dużymi ząbkami na bocznych krawędziach, przed połowa ich długości. Pokrywy czarne, zwykle z poprzeczną

przepaską z

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach.

LYMEXYLON NAVALE

Lymexylon navale – Drwionek okrętowiec. Ciało uderzająco smukłe. Głowa mała, u obu płci ciemna. Przedplecze o zaostrzonych tylnych kątach, u samicy żółtopomarańczowe, u samca ciemne. Pokrywy długie i gładkie, rozchylone przy wierzchołkach, jasne u nasady, ciemne przy wierzchołkach i wzdłuż przednich krawędzi. Nogi

żółte.

YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm.

TENEBRIONIDAE

Tenebrionidae – Czarnuchowate. Jedna z najbardziej niejednorodnych rodzin chrząszczy o różnorakich upodobaniach rozrodczych, pokarmowych i środowiskowych. Mogą być monotonnie, bądź kontrastowo ubarwione, o pokrywach matowych i chropowatych, bądź błyszczących i gładkich. Czułki zazwyczaj 11-członowe, długie i

cienkie lub

CHRYSOMELIDAE

Chrysomelidae – Stonkowate. Zazwyczaj jaskrawo ubarwione, pozbawione owłosienia fitofagiczne chrząszcze. Stopy 4-członowe, czym różnią się od biedronek. Czułki zwykle nie przekraczają połowy długości ciała. Bardzo szeroki zakres roślin żywicielskich. Larwy przypominają małe pędraki mogą występować masowo. ASILIDAE – ŁOWIKOWATE Asilidae – Łowikowate. Drapieżne bez wyjątku muchówki o bardzo dobrym wzroku i znacznych talentach lotniczych. Ubarwione czarno, lub brązowo, z czerwonopomarańczowymi lub żółtymi pasami, lub plamami. Oczy zawsze rozdzielone, co różni je od spokrewnionych dziewierek Therevidae.

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Apidae – Pszczołowate. Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze.

DILOPHUS FEBRILIS

Bibionidae - Leniowate Ciało czarne, nogi owłosione. Wszystkie nogi czarne. U samicy skrzydła przyciemnione, a na przednich goleniach rząd szczecin. Liczebność. Pospolity Biotop. Skraje lasów, łąki, ogrody, parki Wymiary. Długość ciała 3.5 - 8 mm. Samce mniejsze od samic Aktywność. Marzec - wrzesień. Prawdopodobnie 2 pokolenia w sezonie Lokalizacja. ELATERIDAE – SPRĘŻYKOWATE Elateridae – Sprężykowate. Chrząszcze o podłużnym , zwartym ciele. Tylne krawędzie dobrze rozwiniętego przedplecza ostre, zakończone mniej lub bardziej wydłużającymi się ku tyłowi wyrostkami. Zagrożone potrafią wyskakiwać w gorę w przypadkowym kierunku, lądując z dala od niebezpieczeństwa. Towarzyszy temu

specyficzne

VALGUS HEMIPTERUS

Scarabaeidae - Poświętnikowate Niezgrabny, powolny, ciemno ubarwiony chrząszcz. Na ciemnych pokrywach i na przedpleczu nieregularne, jasne plamy. Liczebność. Dość pospolity Biotop. Łąki, zarośla, parki, ogrody, skraje lasów i leśne polany Wymiary. Długość ciała 7-9 mm Aktywność. Kwiecień - lipiec Lokalizacja. Łódzkie. MELANDRYA CARABOIDES Melandrya caraboides – Śniadek biegaczowaty. Melandryidae – Śniadkowate. Ciało masywne, czarne, z metalicznym, granatowym połyskiem, nie zawsze wyraźnie dostrzegalnym na fotografiach terenowych. Przedplecze rozszerzające się ku tyłowi, z widocznymi bocznymi wgnieceniami. Pokrywy wyraźnie żeberkowane. Nogi czarne,

tylko stopy

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

ONTHOPHAGUS OVATUS

Scarabaeidae – Poświętnikowate Ciało czarne, niekiedy z kawowym połyskiem, jasno owłosione. Boki nadustka łukowato zaokrąglone, przednia krawędź nadustka lekko wcięta po środku. Listwa ciemieniowa prosta, przyjmuje kształt żeberka. Przedplecze gęsto, równomiernie punktowane; boki przedplecza nie wklęsłe, przednie kąty przedplecza o łagodnym, zaokrąglonym profilu, nieostre.

SYRPHUS RIBESII

Syrphidae - Bzygowate Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Liczebność. Bardzo pospolity i liczny Biotop. Lasy, parki, ogrody, zarośla, polany, przydroża, murawy, tereny ruderalne Wymiary.

LEPYRUS CAPUCINUS

Lepyrus capucinus – Znaczyn garbonos. Ryjek szeroki, lekko zakrzywiony ku dołowi, dłuższy od przedplecza. Jasne opylenie na bokach przedplecza uformowane w dwie pionowoukośne, niezbyt wyraźne smugi. Tylna część pokryw zwężona w sposób charakterystyczny dla rodzaju; w tylnej części pokryw dwie jasne, małe, owalne plamki. LYGAEIDAE – ZWIŃCOWATE Lygaeidae – Zwińcowate. Mocno zbudowane pluskwiaki różnoskrzydłe ( Heteroptera ) o spłaszczonym ciele. Głowa trójkątna, skrzydła na ogół krótkie, czasem nie ma ich wcale. Czułki 4-segmentowe, wyrastają z boków głowy. Oczy nieco wyłupiaste. Chętnie żerują na nasionach. W Polsce 18 gatunków.

MAREK W.KOZŁOWSKI

Osoba profesora znana jest doskonale każdemu miłośnikowi owadów. Przed laty porzucił rolę klekcjonera i ogarniczył sie do obserwacji, fotografii i popularyzacji entomologii. Lista projektów, w które był zaangażowany jest długa - bodaj najbardziej kojarzony jest jako autor dwutomowego dzieła Owady Polski, nie wymagającego

rekomendacji.

INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

BRUCHUS AFFINIS

Bruchus affinis – Strąkowiec hiszpański. Chrysomelidae – Stonkowate. Oczy z wyraźnym, zatokowym wycięciem. Przedplecze o szerokości niewiele większej od długości, rozszerzające się ku tyłowi, z relatywnie dużymi ząbkami na bocznych krawędziach, przed połowa ich długości. Pokrywy czarne, zwykle z poprzeczną

przepaską z

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach.

LYMEXYLON NAVALE

Lymexylon navale – Drwionek okrętowiec. Ciało uderzająco smukłe. Głowa mała, u obu płci ciemna. Przedplecze o zaostrzonych tylnych kątach, u samicy żółtopomarańczowe, u samca ciemne. Pokrywy długie i gładkie, rozchylone przy wierzchołkach, jasne u nasady, ciemne przy wierzchołkach i wzdłuż przednich krawędzi. Nogi

żółte.

YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm.

TENEBRIONIDAE

Tenebrionidae – Czarnuchowate. Jedna z najbardziej niejednorodnych rodzin chrząszczy o różnorakich upodobaniach rozrodczych, pokarmowych i środowiskowych. Mogą być monotonnie, bądź kontrastowo ubarwione, o pokrywach matowych i chropowatych, bądź błyszczących i gładkich. Czułki zazwyczaj 11-członowe, długie i

cienkie lub

CHRYSOMELIDAE

Chrysomelidae – Stonkowate. Zazwyczaj jaskrawo ubarwione, pozbawione owłosienia fitofagiczne chrząszcze. Stopy 4-członowe, czym różnią się od biedronek. Czułki zwykle nie przekraczają połowy długości ciała. Bardzo szeroki zakres roślin żywicielskich. Larwy przypominają małe pędraki mogą występować masowo. ASILIDAE – ŁOWIKOWATE Asilidae – Łowikowate. Drapieżne bez wyjątku muchówki o bardzo dobrym wzroku i znacznych talentach lotniczych. Ubarwione czarno, lub brązowo, z czerwonopomarańczowymi lub żółtymi pasami, lub plamami. Oczy zawsze rozdzielone, co różni je od spokrewnionych dziewierek Therevidae.

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Apidae – Pszczołowate. Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze. INSEKTARIUMTRANSLATE THIS PAGEOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

BRUCHUS AFFINIS

Bruchus affinis – Strąkowiec hiszpański. Chrysomelidae – Stonkowate. Oczy z wyraźnym, zatokowym wycięciem. Przedplecze o szerokości niewiele większej od długości, rozszerzające się ku tyłowi, z relatywnie dużymi ząbkami na bocznych krawędziach, przed połowa ich długości. Pokrywy czarne, zwykle z poprzeczną

przepaską z

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach.

LYMEXYLON NAVALE

Lymexylon navale – Drwionek okrętowiec. Ciało uderzająco smukłe. Głowa mała, u obu płci ciemna. Przedplecze o zaostrzonych tylnych kątach, u samicy żółtopomarańczowe, u samca ciemne. Pokrywy długie i gładkie, rozchylone przy wierzchołkach, jasne u nasady, ciemne przy wierzchołkach i wzdłuż przednich krawędzi. Nogi

żółte.

YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm.

TENEBRIONIDAE

Tenebrionidae – Czarnuchowate. Jedna z najbardziej niejednorodnych rodzin chrząszczy o różnorakich upodobaniach rozrodczych, pokarmowych i środowiskowych. Mogą być monotonnie, bądź kontrastowo ubarwione, o pokrywach matowych i chropowatych, bądź błyszczących i gładkich. Czułki zazwyczaj 11-członowe, długie i

cienkie lub

CHRYSOMELIDAE

Chrysomelidae – Stonkowate. Zazwyczaj jaskrawo ubarwione, pozbawione owłosienia fitofagiczne chrząszcze. Stopy 4-członowe, czym różnią się od biedronek. Czułki zwykle nie przekraczają połowy długości ciała. Bardzo szeroki zakres roślin żywicielskich. Larwy przypominają małe pędraki mogą występować masowo. ASILIDAE – ŁOWIKOWATE Asilidae – Łowikowate. Drapieżne bez wyjątku muchówki o bardzo dobrym wzroku i znacznych talentach lotniczych. Ubarwione czarno, lub brązowo, z czerwonopomarańczowymi lub żółtymi pasami, lub plamami. Oczy zawsze rozdzielone, co różni je od spokrewnionych dziewierek Therevidae.

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze. APIDAE – PSZCZOŁOWATE Apidae – Pszczołowate. Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze.

DILOPHUS FEBRILIS

Bibionidae - Leniowate Ciało czarne, nogi owłosione. Wszystkie nogi czarne. U samicy skrzydła przyciemnione, a na przednich goleniach rząd szczecin. Liczebność. Pospolity Biotop. Skraje lasów, łąki, ogrody, parki Wymiary. Długość ciała 3.5 - 8 mm. Samce mniejsze od samic Aktywność. Marzec - wrzesień. Prawdopodobnie 2 pokolenia w sezonie Lokalizacja. ELATERIDAE – SPRĘŻYKOWATE Elateridae – Sprężykowate. Chrząszcze o podłużnym , zwartym ciele. Tylne krawędzie dobrze rozwiniętego przedplecza ostre, zakończone mniej lub bardziej wydłużającymi się ku tyłowi wyrostkami. Zagrożone potrafią wyskakiwać w gorę w przypadkowym kierunku, lądując z dala od niebezpieczeństwa. Towarzyszy temu

specyficzne

VALGUS HEMIPTERUS

Scarabaeidae - Poświętnikowate Niezgrabny, powolny, ciemno ubarwiony chrząszcz. Na ciemnych pokrywach i na przedpleczu nieregularne, jasne plamy. Liczebność. Dość pospolity Biotop. Łąki, zarośla, parki, ogrody, skraje lasów i leśne polany Wymiary. Długość ciała 7-9 mm Aktywność. Kwiecień - lipiec Lokalizacja. Łódzkie. MELANDRYA CARABOIDES Melandrya caraboides – Śniadek biegaczowaty. Melandryidae – Śniadkowate. Ciało masywne, czarne, z metalicznym, granatowym połyskiem, nie zawsze wyraźnie dostrzegalnym na fotografiach terenowych. Przedplecze rozszerzające się ku tyłowi, z widocznymi bocznymi wgnieceniami. Pokrywy wyraźnie żeberkowane. Nogi czarne,

tylko stopy

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

ONTHOPHAGUS OVATUS

Scarabaeidae – Poświętnikowate Ciało czarne, niekiedy z kawowym połyskiem, jasno owłosione. Boki nadustka łukowato zaokrąglone, przednia krawędź nadustka lekko wcięta po środku. Listwa ciemieniowa prosta, przyjmuje kształt żeberka. Przedplecze gęsto, równomiernie punktowane; boki przedplecza nie wklęsłe, przednie kąty przedplecza o łagodnym, zaokrąglonym profilu, nieostre.

SYRPHUS RIBESII

Syrphidae - Bzygowate Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Liczebność. Bardzo pospolity i liczny Biotop. Lasy, parki, ogrody, zarośla, polany, przydroża, murawy, tereny ruderalne Wymiary.

LEPYRUS CAPUCINUS

Lepyrus capucinus – Znaczyn garbonos. Ryjek szeroki, lekko zakrzywiony ku dołowi, dłuższy od przedplecza. Jasne opylenie na bokach przedplecza uformowane w dwie pionowoukośne, niezbyt wyraźne smugi. Tylna część pokryw zwężona w sposób charakterystyczny dla rodzaju; w tylnej części pokryw dwie jasne, małe, owalne plamki. LYGAEIDAE – ZWIŃCOWATE Lygaeidae – Zwińcowate. Mocno zbudowane pluskwiaki różnoskrzydłe ( Heteroptera ) o spłaszczonym ciele. Głowa trójkątna, skrzydła na ogół krótkie, czasem nie ma ich wcale. Czułki 4-segmentowe, wyrastają z boków głowy. Oczy nieco wyłupiaste. Chętnie żerują na nasionach. W Polsce 18 gatunków.

MAREK W.KOZŁOWSKI

Osoba profesora znana jest doskonale każdemu miłośnikowi owadów. Przed laty porzucił rolę klekcjonera i ogarniczył sie do obserwacji, fotografii i popularyzacji entomologii. Lista projektów, w które był zaangażowany jest długa - bodaj najbardziej kojarzony jest jako autor dwutomowego dzieła Owady Polski, nie wymagającego

rekomendacji.

INSEKTARIUMOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach.

VALGUS HEMIPTERUS

Scarabaeidae - Poświętnikowate Niezgrabny, powolny, ciemno ubarwiony chrząszcz. Na ciemnych pokrywach i na przedpleczu nieregularne, jasne plamy. Liczebność. Dość pospolity Biotop. Łąki, zarośla, parki, ogrody, skraje lasów i leśne polany Wymiary. Długość ciała 7-9 mm Aktywność. Kwiecień - lipiec Lokalizacja. Łódzkie. ELATERIDAE – SPRĘŻYKOWATE Elateridae – Sprężykowate. Chrząszcze o podłużnym , zwartym ciele. Tylne krawędzie dobrze rozwiniętego przedplecza ostre, zakończone mniej lub bardziej wydłużającymi się ku tyłowi wyrostkami. Zagrożone potrafią wyskakiwać w gorę w przypadkowym kierunku, lądując z dala od niebezpieczeństwa. Towarzyszy temu

specyficzne

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm.

TENEBRIONIDAE

Tenebrionidae – Czarnuchowate. Jedna z najbardziej niejednorodnych rodzin chrząszczy o różnorakich upodobaniach rozrodczych, pokarmowych i środowiskowych. Mogą być monotonnie, bądź kontrastowo ubarwione, o pokrywach matowych i chropowatych, bądź błyszczących i gładkich. Czułki zazwyczaj 11-członowe, długie i

cienkie lub

APIDAE – PSZCZOŁOWATE Apidae – Pszczołowate. Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze.

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze.

SYRPHUS RIBESII

Syrphus ribesii – Bzyg pospolity. Syrphidae – Bzygowate. Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Łódź – Widzew 12.08.2012.

Widzew 15.06.2012.

INSEKTARIUMOSTATNIO DODANEARANEAE + OPILIONESDIPTERACOLEOPTERAHEMIPTERAHYMENOPTERA Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal

jestem.

LAMIA TEXTOR

Lamia textor – Zgrzypik twardokrywka. Cerambycidae – Kózkowate. Znany także pod nazwą zgrzypik twardziel. Masywna, krępa, jednolicie czarna, lub ciemnobrązowa kózka o grubo punktowanych przedpleczu i pokrywach. Boki przedplecza z wyraźnymi, ostro profilowanymi „zębami”. Zdolny do lotu, lecz lata rzadko i na krótkich dystansach.

VALGUS HEMIPTERUS

Scarabaeidae - Poświętnikowate Niezgrabny, powolny, ciemno ubarwiony chrząszcz. Na ciemnych pokrywach i na przedpleczu nieregularne, jasne plamy. Liczebność. Dość pospolity Biotop. Łąki, zarośla, parki, ogrody, skraje lasów i leśne polany Wymiary. Długość ciała 7-9 mm Aktywność. Kwiecień - lipiec Lokalizacja. Łódzkie. ELATERIDAE – SPRĘŻYKOWATE Elateridae – Sprężykowate. Chrząszcze o podłużnym , zwartym ciele. Tylne krawędzie dobrze rozwiniętego przedplecza ostre, zakończone mniej lub bardziej wydłużającymi się ku tyłowi wyrostkami. Zagrożone potrafią wyskakiwać w gorę w przypadkowym kierunku, lądując z dala od niebezpieczeństwa. Towarzyszy temu

specyficzne

CURCULIONIDAE

Curculionidae – Ryjkowcowate. Najliczniejsza rodzina owadów i całego królestwa zwierząt, obejmująca jakieś 50 000 gatunków (w Polsce ustępuje liczebnością kusakowatym ). Skupia fotogeniczne, choć często niewielkie owady wyposażone w charakterystyczny, nieraz bardzo długi ryjek, będący przedłużeniem głowy, na końcu

którego

YPONOMEUTA CAGNAGELLA Yponomeutidae – Namiotnikowce Przednie skrzydła białe z czarnymi kropkami równej mniej więcej wielkości zgrupowanymi w trzech rzędach. Liczebność. Pospolity, liczny Biotop. Parki, ogrody, skraje lasów, polany, a nawet samotne trzmieliny na osiedlach Wymiary. Rs 17-26 mm Okres lotu. Czerwiec - sierpień Lokalizacja. Łódzkie, Ponidzie, Mazury Pokarm.

TENEBRIONIDAE

Tenebrionidae – Czarnuchowate. Jedna z najbardziej niejednorodnych rodzin chrząszczy o różnorakich upodobaniach rozrodczych, pokarmowych i środowiskowych. Mogą być monotonnie, bądź kontrastowo ubarwione, o pokrywach matowych i chropowatych, bądź błyszczących i gładkich. Czułki zazwyczaj 11-członowe, długie i

cienkie lub

APIDAE – PSZCZOŁOWATE Apidae – Pszczołowate. Najliczniejsza rodzina pszczół – blisko 130 gatunków odnaleziono w Polsce, z czego większość jeszcze do niedawna klasyfikowana była w odrębnej rodzinie Anthophoridae (porobnicowate). Ponad połowa z nich to gatunki pasożytnicze.

ALEK BRZOZOWSKI

Alek Brzozowski. Wieloletni obserwator i znawca entomofauny ze szczególnym uwzględnieniem muchówek. Znany także jako alon. Reprezentuje Pomorze.

SYRPHUS RIBESII

Syrphus ribesii – Bzyg pospolity. Syrphidae – Bzygowate. Znany też jako mszycznik pospolity. Oczy nagie. Żółte przepaski na tergitach 3 i 4 prawie zawsze nieprzerwane i stosunkowo słabo przełamane. Tylne uda samicy w całości żółte, tylko wyjątkowo z wąskim zaciemnieniem po środku. Łódź – Widzew 12.08.2012.

Widzew 15.06.2012.

PARETHELCUS POLLINARIUS Curculionidae – Ryjkowcowate Ryjek długi, cienki, czarny, zagięty ku dołowi. Spód ciała biały. Wierzchnia strona ciała ciemnoszara, pokryta żółtymi i brązowymi łuskami. Nogi czarne, pokryte jasnymi włoskami Liczebność. Pospolity Biotop. Tereny ruderalne, ogrody, zarośla, polany, przydroża Wymiary. Długość ciała 3.5-4 mm

Aktywność.

TROPINOTA HIRTA

Tropinota hirta – Kosmatek pospolity. Silnie owłosiony chrząszcz o czarnych pokrywach pokrytych białymi plamkami. Lubin 22.04.2020 In copula Fot. Meadowlark. Liczebność. Pospolity; w Łodzi i okolicach sporadycznie obserwowany. Biotop. Tereny otwarte, kwietne łąki i murawy, ogrody, skraje lasów, polany. Wymiary. RHYPAROCHROMUS VULGARIS Rhyparochromus vulgaris – Brudziec zwyczajny. Rhyparochromidae – Brudźcowate. Owalne ciało z przewaga barwy czarnej. Przedplecze w tylnej części białe. Golenie 1 i 2 pary nóg żółtobrązowe. Na końcu czarnej błonki zwanej zakrywką jasna plama. Zimuje imago i jesienią owady te mogą poszukiwać schronienia w ludzkich domostwach COLEOPTERA | INSEKTARIUM Aderidae Anobiidae - Kołatkowate Anthicidae - Nakwiatkowate Anthribidae - Kobielatkowate Apionidae - Pedrusiowate Attelabidae - Podryjowate Bostrichidae - Kapturnikowate Bothrideridae Buprestidae - Bogatkowate Byrrhidae - Otrupkowate Byturidae- Kistnikowate Cantharidae - Omomiłkowate Carabidae - Biegaczowate Cerambycidae - Kózkowate Cerylonidae Chrysomelidae - Stonkowate Cleridae HEMIPTERA | INSEKTARIUM Zbiorcza prezentacja zarówno Heteroptera, jak i (według klasycznego podziału) Homoptera. Dzięki uprzejmości Grzegorza Gierlasińskiego przy opisach gatunków mogłem umieścić odnośniki do jego witryny Heteroptera. Heteroptera - Pluskwiaki różnoskrzydłe Homoptera - Pluskwiaki równoskrzydłe STATYSTYKI ( na podstawie liczby odsłon ) Rok 2020 Najczęściej odwiedzane rodziny ARACHNIDA | INSEKTARIUM Pajęczaki to nie owady. Nie są tak różnorodne jak owady. Nie mają skrzydeł, za to biegają na ośmiu nogach. Ale są ze światem Insecta nierozerwalnie połączone ekologicznie. Współegzystują z owadami, polują na nie i są przez nie pożerane. Każdy, kto z zaciekawieniem pochyla się nad muchą, motylem, czy pluskwiakiem - skupi swą uwagę i na

BRUCHUS AFFINIS

Bruchus affinis – Strąkowiec hiszpański. Chrysomelidae – Stonkowate. Oczy z wyraźnym, zatokowym wycięciem. Przedplecze o szerokości niewiele większej od długości, rozszerzające się ku tyłowi, z relatywnie dużymi ząbkami na bocznych krawędziach, przed połowa ich długości. Pokrywy czarne, zwykle z poprzeczną

przepaską z

CHRYSOMELIDAE

Chrysomelidae – Stonkowate. Zazwyczaj jaskrawo ubarwione, pozbawione owłosienia fitofagiczne chrząszcze. Stopy 4-członowe, czym różnią się od biedronek. Czułki zwykle nie przekraczają połowy długości ciała. Bardzo szeroki zakres roślin żywicielskich. Larwy przypominają małe pędraki mogą występować masowo. COLLEMBOLA – SKOCZOGONKI Collembola – Skoczogonki. Wielce zróżnicowane pod względem morfologii i biologii; zwykle osiągają od 1 do 4 mm długości ciała. Niegdyś zaliczane do owadów, obecnie zaliczane do gromady skrytoszczękich Entognatha. Zasiedlają rozmaite biotopy – żyją w glebie, w ściółce, we mchu, w

LISTA GATUNKÓW

Lista gatunków – Hymenoptera. Taksonom przyporządkowano różne kolory: Nadrodziny Apoidea i Chrysidoidea niebieski. Nadrodzina Vespoidea – różowy. Rośliniarki – czerwony. Owadziarki – pomarańczowy. Nadrodziny Chalcidoidea i Cynipoidea- żółty.

INSEKTARIUM

OWADY ŁODZI I OKOLIC

MENU

Przeskocz do treści * Araneae + Opiliones * Lista gatunków Arachnida

* Diptera

* Lista gatunków – Diptera

* Coleoptera

* Lista gatunków – Coleoptera

* Hemiptera

* Lista gatunków – Hemiptera

* Hymenoptera

* Lista gatunków – Hymenoptera

* Lepidoptera

* Lista gatunków – Lepidoptera

* Odonata

* Lista gatunków – Odonata

* Orthoptera

* Lista gatunków – Orthoptera

* Inne owady

* Lista gatunków

* Gatunki abstynenckie czyli czego u nas nie ma – a szkoda * Collembola – Skoczogonki

* Ostatnio dodane

* Współtwórcy Insektarium * Artykuły o owadach i nie tylko * Artykuły – Tematy pozaentomologiczne * Kwestie organizacyjne. Kontakt

* Statystyki

HITY INSEKTARIUM

Sphecomyia vespiformis

Leptopus marmoratus

Chalcis biguttata

Myrmarachne formicaria Gasteruption hastator

Chrysis marginata

Chalcosyrphus pannonicus

Cicadetta concinna

Lycia zonaria

Doros profuges

Nemotelus brevirostris Melitturga clavicornis Selachops flavocinctus

Xylota ignava

Mallota tricolor

Pyronia tithonus

INSEKTARIUM

Insektarium to miejsce, gdzie prezentuję owady zamieszkujące moje miasto i jego okolice. Przy czym pisząc “okolice” mam na myśli teren w promieniu około 100 km. od Łodzi. Blog powołałem do życia głównie dla własnej satysfakcji, ale też z myślą o amatorach obserwujących i fotografujących entomofaunę, jakim sam nadal jestem. Tutaj znajdziesz kilka istotnych i interesujących, mam nadzieję, informacji dotyczących charakterystyki, występowania i etologii poszczególnych gatunków. Próbuję tworzyć coś, czego mi brakowało, gdy zaczynałem moją przygodę z “robalami”. W znaczącej większości zdjęcia, lepsze lub gorsze, są mojego autorstwa, chyba że zaznaczono inaczej. Kopiowanie i użytkowanie dozwolone i mile widziane ( dotyczy fotografii wykonanych przeze mnie

).

Łódź Sierpień 2013 50 THOUGHTS ON “INSEKTARIUM” NAWIGACJA PO KOMENTARZACH

← Older Comments

*

avidal pisze: 4 marca 2019 o

14:29

Mój adres znajdziesz w zakładce „Kwestie organizacyjne. Kontakt”

Pozdrawiam

Rafał

Odpowiedz

*

Łuki pisze: 18 kwietnia 2019 o 21:48 Mam pytanie. Kojarzysz może nazwę stworzonek kopiących sobie dołek w sypkim piachu i czychających tam na owada, który w ten dołek wpadnie? Za młodu wrzucaliśmy tam mrówki, nie mogły wyjść, bo się piasek zsypywał, z dna wychodziły jakieś szczypce. Wtedy piasek brało się szybko w garść, przepuszczało przez palce i zostawał na dłoni taki śmieszny robaczek z mrówką w szczypcach. Dobre wspomnienie, pozdrawiam

Odpowiedz

*

avidal pisze: 19 kwietnia 2019 o

15:10

Pewnie larwa mrówkolwa, a może trzyszcza. Specyficzne rozrywki mieliście za młodu. Pozdrawiam

Odpowiedz

*

Anonim pisze: 14 Maj 2019 o 10:10 Rewelacyjna strona. Wreszcie jestem w stanie pooznaczać masę zdjęć chrząszczy, które zalegały latami. Dzięki wielkie

Odpowiedz

*

avidal pisze: 14 Maj 2019 o 11:18 Wciąż zapewne jest sporo błędów do znalezienia, więc zalecam ostrożność. To jednak amatorska stronka a nie profesjonalny klucz.

Pozdrawiam

Odpowiedz

*

Rafał pisze: 23 czerwca 2019 o 18:55 Często tutaj zaglądam .Strona ciekawa i bardzo pomocna.Dziekuję że

jest .Pozdrawiam

Odpowiedz

*

avidal pisze: 23 czerwca 2019 o

20:43

Myślę, że z czasem będzie coraz lepsza. Na razie skupiam się na dodawaniu kolejnych gatunków. Kiedy mi się skończą, pomyślę nad

modyfikacjami.

Pozdrawiam imiennika

Rafał

Odpowiedz

NAWIGACJA PO KOMENTARZACH

← Older Comments

SKOMENTUJ ANULUJ PISANIE ODPOWIEDZI Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się

zalogować:

*

*

*

*

*

E-mail (Adres nie będzie widoczny)

Podpis

Witryna internetowa

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. ( Wyloguj /

Zmień )

Komentujesz korzystając z konta Google. ( Wyloguj /  Zmień ) Komentujesz korzystając z konta Twitter. ( Wyloguj /  Zmień ) Komentujesz korzystając z konta Facebook. ( Wyloguj /  Zmień )

Anuluj

Połączenie z %s

Powiadamiaj mnie o nowych komentarzach poprzez e-mail. Powiadamiaj mnie o nowych wpisach poprzez e-mail.

Szukaj

GATUNEK TYGODNIA

Crossocerus palmipes NAJBARDZIEJ POPULARNE WPISY & STRONY

WSPOMNIENIE

NAJNOWSZE KOMENTARZE avidal o Sceliphron

destillatorium…

avidal o Pyronia tithonus –

Przes…

avidal o Monochamus sartor –

Żerd…

Zbigniew Barc o Pyronia tithonus – Przes… Ania o Sceliphron destillatorium… M. M. o Monochamus sartor – Żerd… avidal o Polyphylla fullo –

Wałka…

avidal o Nemotelus brevirostris

–…

jmichlicki o Polyphylla fullo – Wałka… Anonim o Nemotelus brevirostris –… avidal o Oxybelus variegatus –

Ot…

JaCzyliJa o Sceliphron curvatum – Gl… Darecki o Oxybelus variegatus – Ot… avidal o Oxybelus uniglumis –

Otr…

Darecki o Oxybelus uniglumis – Otr… Blog na WordPress.com.

*

* Insektarium

* Dostosuj

* Zarejestruj się

* Zaloguj się

* Kopiuj skrócony odnośnik * Zgłoś nieodpowiednią treść * Zarządzaj subskrypcjami